Uroczystość liturgiczna
Z Wikipedii
Uroczystość – w liturgii katolickiej świąteczny dzień obchodów, który obok niedzieli należy do głównych dni roku liturgicznego.
Obchody uroczystości liturgicznych rozpoczynają się wieczorem dnia poprzedzającego (tzw. I nieszpory lub wigilia). Mają własny formularz mszalny. Część z nich ma odrębny formularz na mszę wigilijną.
W liturgii mszalnej uroczystości nie są pomijane żadne elementy.
Obchód największych uroczystości, czyli Bożego Narodzenia i Wielkanocy — sprawowany jest przez osiem dni; jest to tzw. oktawa. Każda oktawa rządzi się własnymi prawami.
Obchody uroczystości mają pierwszeństwo liturgiczne, tzn. obchodzone są bez względu na przypadający dzień. Wyjątek stanowią: Wielki Tydzień, niedziele Wielkiego Postu i Adwentu oraz Popielec. W tych przypadkach uroczystości przenoszone są na dzień następny, chyba że przepisy liturgiczne stanowią co innego.
Dzień obchodów uroczystości wyznacza data lub kalendarz liturgiczny (→święta ruchome).
Uroczystości dzielą się na ogólne (obchodzone w całym Kościele) lub własne (np. uroczystości patrona miasta lub diecezji), obchodzone lokalnie.
W czasie obchodów uroczystości nie można sprawować mszy okolicznościowych i za zmarłych (żałobnych i pogrzebowych). Uroczystość natomiast znosi post zwykły.
Kan. 1246 § 1 Kodeksu Prawa Kanonicznego określa, które uroczystości są nakazane. Właściwy obchód uroczystości polega na uczestnictwu we mszy oraz na powstrzymaniu się od nieobowiązkowej pracy. Na podstawie kan. 1246 § 2 w Polsce episkopat zniósł obowiązkowość niektórych uroczystości, pozostawiając nadal jako nakazane:
- wszystkie niedziele
- Uroczystość Zmartwychwstania Pańskiego
- Uroczystość Bożego Narodzenia
- Uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki Maryi
- Uroczystość Objawienia Pańskiego
- Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego
- Uroczystość Ciała i Krwi Pańskiej
- Uroczystość Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny
- Uroczystość Wszystkich Świętych
