Ulica Podgórna w Poznaniu
Z Wikipedii
Ulica Podgórna w Poznaniu - ulica, stromo opadająca z zachodu na wschód, łącząca aleje Marcinkowskiego z placem Wiosny Ludów i dalej biegnąca w kierunku ul. Garbary jest interesująca ze względu na swoich dawnych lokatorów.
Najmniejsza, neoklasycystyczna, jednopiętrowa kamieniczka, obecnie Podgórna 6 (wówczas 7) gościła dwóch z nich. Po powrocie z więzienia w 1837 roku zamieszkał w niej lekarz i społecznik Karol Marcinkowski. Ponieważ udało mu się doprowadzić do zlikwidowania panującej wówczas w mieście epidemii cholery, w dowód uznania uzyskał amnestię. W kamienicy tej mieszkał aż do śmierci w 1846, o czym przypomina tablica pamiątkowa na murze. Już rok później (w 1847) w tym samym domu urodził się Paul von Hindenburg - niemiecki dowódca z czasów I wojny światowej, a później prezydent Republiki Weimarskiej. Niemcy w 1916 roku przemianowali ulicę na Hindenburgstrasse, a w tym budynku postanowili urządzić Hindenburgmuseum, jednak nie udało im się zrealizować tego pomysłu, gdyż od 1900 roku kamienica znajdowała się w rękach polskich. Tablica upamiętniająca Hindenburga wisiała na tym budynku jedynie w latach 1939-1945.
W sąsiedniej kamienicy (nr 4, wówczas nr 5), a dokładniej w jej oficynie miał swoją drukarnię Józef Ignacy Kraszewski, zaś w samym domu mieszkała siostra Jana Henryka Dąbrowskiego.
W czasach PRL władze komunistyczne przemianowały ulicę na Walki Młodych.
