Ulów (województwo lubelskie)
Z Wikipedii
Współrzędne: 50°46'72" N 23°28'76" E
Ulów | |
Województwo | lubelskie |
Powiat | tomaszowski |
Gmina | Tomaszów Lubelski |
Położenie | 50° 46' 72'' N 23° 28' 76'' E |
Liczba mieszkańców • liczba ludności |
280 |
Strefa numeracyjna (do 2005) |
84 |
Tablice rejestracyjne | LTM |
Położenie na mapie Polski
|
Ulów – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie tomaszowskim, w gminie Tomaszów Lubelski.
W XVI wieku istniało w Ulowie puste uroczysko leśne, przy którym było jeziorko Niedźwiedzie należące do Werechań. W XVII wieku na miejscu uroczyska osadzono wieś. W roku 1660 Jan Sobiepan Zamoyski, wojewoda sandomierski dał braciom Zagurczykom prawo dożywocia na gruncie należącym do Huyu Szarowolskiej i Huty Ciotuskiej oraz zezwolił na przyłączenie odnośnych gruntów do Ulowa. W 1792 roku wieś należała do ordynackiego klucza huciskiego. W 1743 roku we wsi znajdowały się winnice i karczmy, a w 1776 roku wybudowano dworek na pustym gruncie włościańskim. Rejestrowano wówczas także folwark i karczmę. W 1840 roku miejscowość podlegała unickiej parafii w Łosińcu i ordynackiej gminy Rogóźno. W końcu XIX wieku istniała w Ulowie szkoła, w której uczył Lucjan Malinowski, znany slawista. Podczas kampanii wrześniowej 1939 roku we wsi bronił się 204 pułk piechoty pułkownika W. Eichlera, natomiast 20 września kapitulowały tutaj oddziały 23 i 55 DP oraz 3 pułku ułanów. Dnia 2 lutego 1943 roku Niemcy spacyfikowali wieś mordując 80 osób. Na terenie miejscowego cmentarza wojskowego pochowano 216 żołnierzy poległych i rozstrzelanych przez Niemców w pierwszej bitwie tomaszowskiej. W 1960 ciała ekshimowano i pochowano na cmentarzach w Tomaszowie i Łosińcu. W latach 1975-1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa zamojskiego.
[edytuj] Wykopaliska
W 2002 roku lubelscy archeolodzy z UMCS odkryli w Ulowie dwie osady i cmentarzysko germańskich Herulów. Jedna z osad miała aż 13 ha powierzchni, druga 7, a blisko hektarowe cmentarzysko może kryć nawet do pół tysiąca pochówków. Stanowisko w Ulowie zaczęło być znane od 2001 roku, gdy dyrektor Muzeum Regionalnego w Tomaszowie Lubelskim Eugeniusz Hanejko zainteresował się penetrowaniem terenu przez poszukiwaczy militariów. Wieś była bowiem w 1939 roku areną dużych walk wojsk polskich z niemieckimi o Tomaszów. W spopielonych grobach archeolodzy odkrywają dziś ceramikę, metalową biżuterię, rzymskie monety i szkło. Znalezisko dorównuje swym znaczeniem słynnym odkryciom w Masłomęczu. Na miejscu opiekę nad badaniami sprawuje mgr Barbara Niezabitowska, a nadzór naukowy ma prof. dr hab. Andrzej Kokowski. Ulów jest pierwszym stanowiskiem herulskim na terenie Polski[1].
[edytuj] Odkrycia
Wydobyty podczas eksploracji cmentarzyska pokaźnej wielkości dobrze zachowany grot wykonany z brązu, stanowił prawdopodobnie detal z paradnego oszczepu, z profilowaną tuleją. Znalezisko to datowane jest wstępnie na okres kultury halsztackiej, czyli wczesnej epoki żelaza, rozwijającej się na terenie Europy ok. 800-400 lat p.n.e. Zdania co do datowania tego znaleziska są zresztą podzielone i np. oponenci twierdzą, że to import rzymski wykonany na terenie Cesarstwa a przywieziony tu w okresie od II wieku p.n.e. do V wieku naszej ery.
Zobacz też: Ulów
Przypisy
- ↑ gazeta.pl - Adam Niedbał; Data: 12.08.2003