Traktat o skandalach
Z Wikipedii
"Traktat o skandalach" (fr.: Traité des scandales) to dzieło teologiczne Jana Kalwina, wydane w 1550 w Genewie[1].
Podtytuł traktatu brzmi: O skandalach, które przeszkadzają dziś wielu w dojściu do prawdziwej doktryny Ewangelii i gorszą innych. Na przełomie lipca i sierpnia 1550 opublikowano łacińską wersję dzieła, a na jesieni tego roku wydano jego francuskie tłumaczenie. Dzieło jest skierowane przeciwko ateizmowi.
Traktat został zadedykowany mistrzowi Wawrzyńcowi z Normandii, którego dotknęła seria tragedii: kolejno zmarli jego ojciec, żona i córka. Kalwin widział w tym "wielkie nagromadzenie skandali", zesłane przez Szatana. Dla Kalwina pojęcie "skandal" oznaczało to, co w języku greckim – przeszkodę na drodze. Kalwin pojmował skandal jako okazję do grzechu, np. przyczynę zwątpienia w Boga, odrzucenia religii, przyjęcia ateizmu.
Kalwin rozumiał też skandal jako "kamień obrazy i zgorszenia". Takim skandalem była dla Żydów działalność Jezusa, który głosząc pokój, miłość i zgodę, doprowadził do nasilenia niepokojów i konfliktów. Dla Kalwina podobnym skandalem była także reformacja, która również powodowała niepokoje społeczne, represje i wojny. Kalwin uznał to za skutek "działalności Szatana", który za wszelką cenę usiłuje zniechęcić ludzi do przyjęcia "prawdziwej wiary", szerząc w ich duszach zamęt i podsycając konflikty i cierpienia. "Prawdziwie wierzących" nie powinny zniechęcać "podstępy szatańskie", które usiłują podważyć zaufanie do Boga oraz zachęcić ich do pychy i buntu przeciwko Bogu.
Traktat mówi o "cudownych trudnościach", czyli o paradoksalnym nasileniu zła, które towarzyszy krzewieniu "prawdziwej wiary". Te trudności stają się dowodem autentyczności reformacji, tak jak były świadectwem autentyczności misji Chrystusa.
Przypisy
- ↑ na podstawie: Bernard Cotteret, Kalwin, tłumaczenie: Monika Milewska, PIW, Warszawa 2000, s. 214-218.
