Tomáš Špidlík
Z Wikipedii
Tomáš Špidlík SI (ur. 17 grudnia 1919 w Boskovicach), czeski duchowny katolicki, kardynał Kościoła rzymskokatolickiego, jezuita.
Po ukończeniu nauki w swej rodzinnej miejscowości rozpoczął studia na wydziale filozofii na uniwersytecie w Brnie (1938). W 1939 po aneksji Czechosłowacji uniwersytety zostały zamknięte. W 1940 Špidlík wstąpił do nowicjatu jezuitów w Benesovie koło Pragi. W 1942 razem z innymi nowicjuszami został przeniesiony do Velehradu; 24 września 1942 złożył śluby zakonne. W latach 1942-1945 ukończył studia filozoficzne w Velehradzie i był następnie (1945-1946) prefektem jezuickiego liceum w tym mieście; uczył języków czeskiego i rosyjskiego.
Po zakończeniu wojny został wysłany do Maastricht (Holandia) na studia teologiczne. Tam też 22 sierpnia 1949 uzyskał święcenia kapłańskie. W 1950 we Florencji ukończył jezuicki trzeci okres próbny. W 1951 został wezwany do Rzymu aby pracować w Radiu Watykańskim – prowadził tam audycje przeznaczone dla krajów komunistycznych.
Podczas swej pracy w radiu poznał m.in. Vaclava Havla, późniejszego prezydenta niepodległych Czechosłowacji i Czech. Przez 38 lat był kierownikiem duchowym Papieskiego Kolegium św. Jana Nepomucena. W 1955 obronił dysertację doktorską w Papieskim Instytucie Wschodnim w Rzymie. Był wykładowcą patrystyki i teologii duchowej wschodniego chrześcijaństwa w wielu uniwersytetach Rzymu i świata. Od roku akademickiego 1989/1990 na emeryturze, nie przestał jednak wykładać.
W 1989 wybrany "człowiekiem roku 1990" przez American Bibliographical Institute w Raleigh (USA). W marcu 1995 prowadził rekolekcje dla papieża i Kurii Rzymskiej. W 1997 otrzymał doktoraty honoris causa na uniwersytetach w Kluż-Napoka (Rumunia) i Ołomuńcu (Czechy). W październiku 1998 otrzymał Order Masaryka – jedno z najwyższych odznaczeń czeskich. W maju 1999 otrzymał doktorat honoris causa na Uniwersytecie Praskim.
21 października 2003 podniesiony do godności kardynalskiej przez papieża Jana Pawła II z diakonią kościoła S. Agata de'Goti. Ze względy na podeszły wiek (był najstarszym z kardynałów kreowanych na tym konsystorzu) został zwolniony z obowiązku przyjęcia sakry biskupiej, nie miał też nigdy prawa udziału w konklawe.
