Thomas FitzAlan, 12. hrabia Arundel

Z Wikipedii

Thomas FitzAlan KG (ur. 13 października 1381, zm. 13 października 1415 w Arundel), angielski arystokrata, syn Richarda FitzAlana, 11. hrabiego Arundel, i Elizabeth de Bohun, córki 1. hrabiego Northampton.

Kiedy Thomas miał 16 lat jego ojciec został ścięty na rozkaz króla Ryszarda II. Dobra i tytuły FitzAlanów zostały skonfiskowane i w większej części przekazane przyrodniemu bratu króla, księciu Exeter. Książę otrzymał też pieczę nad młodym Thomasem. Nie był to szczęśliwy okres w życiu FitzAlana, gdyż opiekun znęcał się nad młodym arystokratą. W końcu Thomasowi udało się uciec i dotrzeć do przebywającego na wygnaniu stryja, Thomasa Arundela, byłego arcybiskupa Canterbury. Razem przyłączyli się do głównego oponenta Ryszarda, księcia Lancaster.

W lipcu 1399 r. towarzyszył Lancasterowi w jego inwazji na Anglię i brał udział w wydarzeniach, które doprowadziły do usunięcia z tronu Ryszarda II i koronacja Lancastera jako króla Henryka IV. Podczas koronacji Henryka IV pełnił funkcję cześnika. Niedługo później nowy król przywrócił Thomasowi skonfiskowane w 1397 r. dobra i tytuły.

Rok później doszło do buntu grupy baronów związanych z królem Ryszardem II. Wśród nich znalazł się dawny opiekun nowego hrabiego Arundel, książę Exeter. Rebelia została szybko stłumiona. Exeter znalazł się w rękach stryjny Arundela, Joan, hrabiny Hereford. Na rozkaz Arundela został on ścięty. W latach 1401-1405 Arundel prowadził działania wojenne na pograniczu walijskich przeciwko buntownikom pod wodzą Owena Glendowera. W 1405 r. stał na czele królewskich komisarzy, którzy wydali wyrok śmierci na arcybiskupa Yorku Richarda le Scrope'a za jego niedawny bunt. Egzekucja duchownego wywołała konflikt między Arundelem a jego stryjem, arcybiskupem Thomasem, który przeciwiał się ścięciu prałata.

Kiedy siotra Henryka IV, Filipa Lancaster, poślubiła króla Portugalii Jana Dobrego, dla umocnienia angielsko-portugalskiego sojuszu doszło do małżeństwa Arundela z Beatriz (ok. 1386 - 25 października 1447), nieślubną córką Jana Dobrego i Inês Pires, córki przechrzczonego Żyda. Ślub odbył się 26 listopada 1405 r. w Londynie w obecności króla Henryka. Małżonkowie nie mieli razem dzieci.

Politycznie hrabia Arundel związał się z przyrodnimi braćmi króla, Beaufortami. Kiedy Thomas Beaufort, 1. książę Exeter, został w 1410 r. Lordem Kanclerzem, Arundel stał się jedną z najważniejszych postaci w radzie królewskiej. Mniej więcej w tym czasie został kawalerem Orderu Podwiązki i Lordem Strażnikiem Pięciu Portów. W 1412 r. musiał tymczasowo opuścić dwór na skutek konfliktu Henryka IV z Beaufortami, ale po śmierci króla i intronizacji jego następcy, Henryka V, Arundel wrócił na dwór i otrzymał urząd Lorda Wielkiego Skarbnika.

Arundel brał udział w wyprawie Henryka V do Francji w 1415 r. Brał udział w oblężeniu Harfleur. Podczas oblężenia ciężko zachorował i powrócił do Anglii. Nigdy nie wyzdrowiał i zmarł 13 października 1415 r. Nie pozostawił po sobie dziedzica. Jego tytuły przejął jego kuzyn John FitzAlan. Otrzymał on również zamek Arundel. Pozostałe włości hrabiego podzielono między jego siostry.

Poprzednik Richard FitzAlan, 11. hrabia Arundel

Hrabia Arundel 1399-1415

Następca John FitzAlan, 13. hrabia Arundel

Poprzednik Henryk Monmouth, książę Walii

Lord Strażnik Pięciu Portów 1412-1415

Następca Humphrey Lancaster, 1. książę Gloucester

Poprzednik John Pelham

Lord Wielki Skarbnik 1413-1415

Następca Hugh Mortimer