Teatr Wielki im. Stanisława Moniuszki w Poznaniu
Z Wikipedii
 |
|
Teatr Wielki im. Stanisława Moniuszki w Poznaniu powstał według projektu Maxa Littmanna z monachijskiej pracowni Heilmann und Littman w przeciągu 18 miesięcy jako nowa siedziba Teatru Miejskiego, który mieścił się dotychczas w przestarzałym budynku Arkadii. Pierwsze przedstawienie - "Czarodziejski flet" W. A. Mozarta odbyło się w 1910. W 1919 przeszedł w ręce polskie. W okresie międzywojennym miały tu miejsce - światowa prapremiera "Legendy Bałtyku" Feliksa Nowowiejskiego i polska premiera "Harnasi" - baletu Karola Szymanowskiego. Podczas walk w 1945 budynek uniknął większych zniszczeń, pomimo że stanowił niemiecki punkt oporu. W 1949 patronem poznańskiej opery został Stanisław Moniuszko.
Fasadę budynku stanowi w rzeczywistości olbrzymi portyk wzniesiony zgodnie z regułami architektury klasycznej starożytnego Rzymu. Kilkadziesiąt monumentalnych stopni ograniczają po bokach rzeźby: po lewej kobiety na lwie, a po prawej mężczyzny z idącą przy nim lwicą. Na ich szczycie stoi sześć olbrzymich jońskich kolumn, dźwigających trójkątny tympanon zwieńczony symbolem budynku - pegazem. Od wschodu znajduje się pawilon dawnej restauracji, a od zachodu osobne wejście dla cesarza. Wewnątrz wspaniale dekorowane halle, foyer i inne pomieszczenia. Na widowni mieszczącej około 1000 osób uwagę zwraca kryształowy żyrandol i bogate dekoracje ścian.
