Swarożyc
Z Wikipedii
Swarożyc - słowiański bóg ognia ofiarnego i domowego (wg Gieysztora[1]), czczony na Słowiańszczyźnie Połabskiej, z centrum kultu w Radogoszczy. Jego imię wskazuje, że być może był uważany za syna Swaroga, którego kult znany jest z Rusi. Być może był drugim obok Dadźboga synem, bądź też Swarożyc i Dadźbóg to jeden i ten sam bóg. Istnieje również teoria, że Swaróg (czczony na Rusi) i Swarożyc (czczony na Słowiańszczyźnie Połabskiej), to w istocie ten sam bóg pogański. Opisy świątyni Swarożyca, jego kompetencji jako boga i symboliki, wskazują również, że najprawdopodobniej był on inaczej nazwaną postacią Świętowita, czczonego w Arkonie na Rugii. Imienia Swarożyca można się doszukiwać w niektórych nazwach geograficznych (np. Swarzędz, Swarożyn).
Kult Swarożyca zaznaczył się wyraźnie na Mazowszu - historycy podają, że w Ciechanowie, w miejscu gdzie dziś stoi kościół farny, w czasach pogańskich stała świątynia Swarożyca, a zwana dziś Farską góra nosiła nazwę Góry Swarożyca, lub Swarskiej Góry[potrzebne źródło].
W roku 1068 podczas wyprawy saskiej na ziemie Lutyków zburzona została świątynia Swarożyca w Radogoszczy[potrzebne źródło].
[edytuj] Przypisy
- ↑ A. Giysztor - Mitologia Słowian, s.263
