Stefan Wiechecki
Z Wikipedii
Stefan Wiechecki pseud. "Wiech" (ur. 10 sierpnia 1896 w Warszawie, zm. 26 lipca 1979 tamże) – polski prozaik, satyryk, publicysta i dziennikarz.
Spis treści |
[edytuj] Biografia
Zasłynął przede wszystkim jako pisarz i dziennikarz; współpracował z wieloma pismami warszawskimi, zwłaszcza z „Expressem Wieczornym”. Początki jego kariery związane były z kroniką kryminalną w jednej z warszawskich gazet i dopiero później nabrały charakteru satyrycznych felietonów. W okresie międzywojennym dziennikarstwo nie było też podstawą utrzymania Wiecheckiego, prowadził też sklep ze słodyczami w centrum Nowej Pragi na rogu ulic Stalowej i Inżynierskiej.
Był autorem popularnych felietonów pisanych gwarą warszawską, przedstawiających w satyrycznym świetle mieszkańców Targówka i Pelcowizny; w felietonach stworzył postać Teofila Piecyka, komentującego codzienne życie stolicy. Felietony, humoreski i reportaże Wiecha były wydawane również w zbiorach, m.in.: „Ja panu pokażę!” (1938), „Wiadomo – stolica!” (1946), „Helena w stroju niedbałem” (1949), „Ksiuty z Melpomeną” (1963), „Śmiech śmiechem” (1968), „Dryndą przez Kierberdzia” (1990).
Wiechecki przedstawił też swych bohaterów, choć nieco innych niż w felietonach, w powieści „Café »Pod Minogą«” (1947), i jej kontynuacji „Maniuś Kitajec i jego ferajna”(1960?); jest również autorem wspomnień „Piąte przez dziesiąte” (1970).
Podczas powstania warszawskiego publikował w staromiejskim dzienniku „Powstaniec”.
Po wojnie, w latach 50. i 60., Wiech był krytykowany przez polonistów Jana Błońskiego i Zygmunta Lichniaka za zaśmiecanie języka polskiego gwarą z przedmieść Warszawy. Z ostrą krytyką wystąpił także Jacek Bocheński na łamach "Życia Warszawy". W obronie Wiecheckiego stanął profesor Bronisław Wieczorkiewicz. Sam autor zaś napisał ironiczny artykuł „Znakiem tego” zamieszczony w „Expressie Wieczornym”, ozdobiony rysunkiem Jerzego Zaruby. Na rysunku tym Wiech trzyma esej Bocheńskiego a Walery Wątróbka pokazuje go palcem ze słowami „Śmiej się pan z tego!”.
Tuwim nazywał Wiecha "Homerem warszawskiej ulicy i warszawskiego języka". Do jego czytelników należeli m.in.: Stefan Kisielewski, Antoni Słonimski i Maria Pawlikowska-Jasnorzewska.
[edytuj] Twórczość
[edytuj] Bohaterowie w twórczości Wiecha
Już przed wojną powstała postać Teofila Piecyka, zwanego czasem Teosiem Piecykiem albo panem Piecykiem. W powojennych felietonach pojawiły się inne fikcyjne postacie stereotypowych warszawiaków. Najczęściej przewijali się:
- Walery Wątróbka
- Gienia Wątróbkowa – żona Walerego Wątróbki
- Szwagier Piekutoszczak – brat Gieni; jego imię – Feliks – występuje w utworach bardzo rzadko. Piekutoszczak to prawdopodobnie warszawska, gwarowa forma nazwiska Piekutowski
- Wuj Wężyk z Grójca i jego żona, ciotka Wężykowa
- Ciotka Kuszpietowska
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Fragmenty książek Wiecha w portalu Onet
[edytuj] Źródło
- Bronisław Wieczorkiewicz: „Gwara warszawska dawniej i dziś”.
