Stanisław Wróblewski (generał)
Z Wikipedii
Wróblewski Stanisław (ur. 13 grudnia 1868 Skwir Podole - zm. 1949 Warszawa), generał dywizji Wojska Polskiego, oficer austriackiej piechoty.
Kształcił się Krakowie i tam ukończył w 1888 Szkołę Kadetów w Krakowie Łobzowie. W 1891 podporucznik piechoty i oficer zawodowy armii austriackiej. Doskonalił później swoją wiedzę w korpuąśnej szkole w Pradze, na kursach oficerów sztabowych w Wiedniu. W 1903 - kapitan, major z 1914, podpułkownik z 1916. W l. 1904 - 1906 instruktor w Szkole w Łobzowie , w l. 1912 - 1914 w Wojskowej Szkole Realnej.
W czasie I wojny światowej na stanowiskach dowódczych m. in. dowódca kompanii, batalionu, ale z przerwami na służbe jako instruktor.
Od listopada 1918 w Wojsku Polskim. Od stycznia 1919 do 1920 dowódca 2 pułku strzelców podhalańskich. Generał brygady ze starszeństwem z 1 czerwca 1919. W czasie wojny polsko-bolszewickiej dowódca 1 Brygady Górskiej. Odznaczył sie w bojach, pułkownik z 1920. W l. 1921 - 1924 szef Departamentu I Ministerstwa Spraw Wojskowych. W l. 1924 - 1926 dowódca 7 Dywizji Piechoty. Podczas przewrotu majowego zwolennik [[Józef Piłsudski|J. Piłsudskiego, spacyfikował i opanował Częstochowę i postawił garnizon do dyspozycji Piłsudskiego. W l. 1926 - 1928 dowódca Okręgu Korpusu V Kraków. Generał dywizji z 15 sierpnia 1924.
Od 1928 w stanie spoczynku. Osiadł we Warszawie, gdzie zmarł. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim. Po
Odznaczenia: Virtuti Militari, Polonia Restituta 3 kl., Krzyż Walecznych dwukrotnie.
[edytuj] Bibliografia
- T. Kryska Karski S. Żurakowski Generałowie Polski Niepodległej wyd. Editions Spotkania Warszawa 1991,
- H. P Kosk Generalicja polska t. 2 wyd. Oficyna Wydawnicza "Ajaks" Pruszków 2001
