Stanisław Wincenty Jabłonowski
Z Wikipedii
Stanisław Wincenty Jabłonowski herbu Prus III (ur. 1694 – zm. 25 września 1754 w Lubartowie) – książę na Ostrogu, Bułszowie, Niżniowie, Krzywinie, Płużnem, wojewoda rawski od 1735, starosta międzyrzecki od 1731, białocerkiewski od 1722, pisarz.
Syn wojewody ruskiego Jana Stanisława i Joanny de Béthune.
Brał udział w elekcji Stanisława Leszczyńskiego. 16 kwietnia 1744 wyrobił sobie u cesarza Karola VII tytuł książęcy. Kawaler Orderu Orła Białego i Orderu Świętego Ducha.
[edytuj] Dzieła
- Pamiętne uprowadzenie wojska z cieśniny bukowińskiej przez J. W. IMCI Pana Stan. Jabłonowskiego wojew. i gen. ziem ruskich, hetm. w. kor. w r. 1685 uczynione, Zamość 1745
- Tacyt polski raczej moralia Tacyta nad pochlebstwem, Lwów 1744
- Historia życia, męczeństwa i cudów św. Jana Nepomucena.
- Siedem łez grzesznika pokutującego.
[edytuj] Bibliografia
- Janina Dobrzyniecka, Stanisław Wincenty Jabłonowski, w: Polski Słownik Biograficzny, 1962-1964, t. X, s. 239.
