Stanisław Ostrowski
Z Wikipedii
| Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej |
|
| Stanisław Ostrowski | |
 |
|
| ur. 19 października 1892 w Lwowie zm. 22 listopada 1982 w Londynie |
|
| Partia polityczna | (związany ze środowiskiem PPS na emigracji) |
| Poprzednik | August Zaleski |
| Okres urzędowania | od 9 kwietnia 1972 do 24 marca 1979 (Prezydent RP na uchodźstwie) |
| Następca | Edward Bernard Raczyński |
Stanisław Ostrowski (ur. 29 października 1892 we Lwowie, zm. 22 listopada 1982 w Londynie) – lekarz, prezydent Lwowa i Prezydent RP na Uchodźstwie.
Spis treści |
[edytuj] Młodość
Urodził się we Lwowie. Jego ojciec, Michał, był powstańcem styczniowym i Sybirakiem. Ukończył V Gimnazjum we Lwowie, po czym podjął studia na wydziale lekarskim Uniwersytetu Lwowskiego i wiedeńskiego. Dyplom lekarza otrzymał w 1919.
[edytuj] I wojna światowa i obrona Lwowa
Był członkiem Związku Walki Czynnej i Związku Strzeleckiego, w którym ukończył niższą szkołę oficerską. Od 1912 należał do konspiracyjnej Organizacji Młodzieży Narodowej. W czasie wojny służył w I Brygadzie Legionów. Służbę w Legionach przerwała choroba i pobyt w szpitalu. Po wyleczeniu, został przeniesiony do Kancelarii Lekarskiej w stacji Zbornej Legionów w Wiedniu, Przemyślu i Lwowie, gdzie pełnił obowiązki lekarza.
W listopadzie 1918 brał udział w obronie Lwowa - był lekarzem w szpitalu na Politechnice. Podczas wojny z bolszewikami w 1920 był naczelnym lekarzem ochotniczego 240 pułku piechoty Armii Ochotniczej.
Za udział w walkach został odznaczony:
- Orderem Virtuti Militari V klasy,
- Krzyżem Walecznych,
- Krzyżem Obrony Lwowa,
- Odznaką I Załogi Szkoły Sienkiewicza i Orlętami,
a w okresie międzywojennym za służbę w Legionach i przynależność do Związku Strzeleckiego -
- Krzyżem Niepodległości.
[edytuj] Dwudziestolecie międzywojenne
W 1922 przeszedł do rezerwy w stopniu kapitana.
Po wojnie był docentem Uniwersytetu Jana Kazimierza, a także wiceprezydentem i prezydentem swego rodzinnego miasta. Od 1930 był trzy razy wybierany posłem do Sejmu z listy BBWR, gdzie zajmował się sprawami zdrowotnymi, bronił też praw mniejszości narodowych.
[edytuj] II wojna światowa
Po agresji sowieckiej na Polskę 17 września 1939 r. i kapitulacji Lwowa przed Armią Czerwoną, został aresztowany i więziony przez NKWD we Lwowie i Moskwie (Butyrki i Łubianka). Skazany na 8 lat łagrów, uwolniony po amnestii 1941 r. ewakuował się z ZSRR wraz z Armią Andersa. Z Drugim Korpusem gen. Władysława Andersa przeszedł do Włoch, gdzie pracował w szpitalach wojskowych.
[edytuj] Okres powojenny
Od 1946 w Wielkiej Brytanii, pracuje jako lekarz do przejścia na emeryturę w 1962. Współpracownik tzw. Rady Trzech
9 kwietnia 1972 roku został prezydentem RP na Uchodźstwie. Po upływie siedmioletniej kadencji, w roku 1979 przekazał swój urząd Edwardowi Raczyńskiemu.
Zmarł 22 listopada 1982 roku w Londynie. Pochowany 4 grudnia w Newark na cmentarzu lotników polskich, obok grobów poprzednich prezydentów: Władysława Raczkiewicza i Augusta Zaleskiego, a także grobu gen. Władysława Sikorskiego.
Był odznaczony:
- Orderem Orła Białego (posiadał go z racji urzędu);
- Wielką Wstęgą Orderu Polonia Restituta,
- Krzyżem Króla Rumunii oraz wieloma innymi medalami.
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Dnie pohańbienia - fragmenty pamiętników Stanisława Ostrowskiego
- Ostatni Prezydent królewskiego stołecznego miasta Lwowa
| II Rzeczpospolita (1918-1939) |
Józef Piłsudski • Gabriel Narutowicz • Maciej Rataj (p.o.) • Stanisław Wojciechowski • Maciej Rataj (p.o.) • Ignacy Mościcki |
 |
| Polska na Uchodźstwie (1939-1990, szerokie uznanie międzynarodowe do 1945) |
Władysław Raczkiewicz • August Zaleski • Rada Trzech • Stanisław Ostrowski • Edward Raczyński • Kazimierz Sabbat • Ryszard Kaczorowski |
|
| Polska Ludowa (1947-1952) |
||
| Polska Rzeczpospolita Ludowa (1989) |
||
| III Rzeczpospolita (od 1989) |
Wojciech Jaruzelski • Lech Wałęsa • Aleksander Kwaśniewski • Lech Kaczyński |
