Sikora brunatna

Z Wikipedii

Sikora brunatna
Poecile rufescens autor Louis Agassiz Fuertes
Systematyka
Domena	eukarioty
Królestwo	zwierzęta
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Nadrząd	neognatyczne
Rząd	wróblowe
Rodzina	sikorowate
Gatunek	sikora brunatna
Nazwa systematyczna
Poecile rufescens syn. Parus rufescens
(JK, Townsend, 1837)
Status ochronny
Kategoria zagrożenia (CzKGZ) EX EW CR EN VU NT LC Kategoria: niższego ryzyka
Systematyka w Wikispecies

Sikora brunatna (Poecile rufescens syn. Parus rufescens) — najmniejszy ptak z rodziny sikor występujący w Ameryce Północnej. Zamieszkuje zachodnią cześć Ameryki Północnej od Gór Skalistych na wschodzie aż po wybrzeże Pacyfiku, od środkowej Kalifornii aż po Alaskę na północy. Jest to obszar około 960 000 km². W ciągu kilku ostatnich dekad obszar występowania rozszerzył się na południe i zachód. Gatunek liczny na tym obszarze, w czasie godowo-lęgowym żyjący w parach, a jesienią i zimą często widziany w wielogatunkowych stadach. Jest ptakiem osiadłym i jest często spotykanym blisko ludzkich osiedli.

Spis treści 1 Charakterystyka 2 Środowisko 3 Pożywienie 4 Lęgi 5 Podgatunki 6 Źródła

[edytuj] Charakterystyka

Wygląd zewnętrzny 

U podgatunku nominalnego P. r. rufescens: czarna głowa z białym paskiem policzkowym ciągnącym się od podstawy dzioba aż do połowy tyłu szyi, wierzch ciała i podskrzydle jaskrawo brunatne, skrzydła i ogon ciemnoszare, pierś i podbrzusze białe. Oczy brązowe, krótki ciemnoszary dziób. Podgatunek P. r. neglectus występujący tylko na małym obszarze na północ od San Francisco jest tak samo ubarwiony, tylko że ma mało jaskrawe brunatne podskrzydle, a P. r. barlowi (mieszkający w Kalifornii od San Francisco aż do południowego limitu gatunku) ma podskrzydle szare.

Rozmiary 

długość ciała ok. 12 cm

Waga 

ok. 9 g

[edytuj] Środowisko

Lasy iglaste albo iglasto-liściaste na niższych elewacjach. Szczególnie ulubionym drzewem jest jedlica Douglasa (Pseudotsuga menziesii), gdzie ptak ten jest często widziany na wysokich gałęziach, wisząc do góry nogami aby lepiej dobrać się do pokarmu.

[edytuj] Pożywienie

W większości owady i ich larwy zdobywane w wysokich gałęziach drzew. Dodatkowo nasiona i owoce drzew i innych roślin. Robi zapasy żywności.

[edytuj] Lęgi

Sezon godowy przypada na przełom marca i kwietnia.

Gniazdo 

Używa nisko położone (do około 3 metrów nad ziemią) opuszczone dziuple dzięciołów lub naturalne wgłębienia w drzewach. Czasem widziany jak sam wydłubuje sobie wgłębienie na gniazdo. Samo gniazdo jest zbudowane z mchu, kory, liści paproci, trawy i piór, ale góra (nawet do 50% całego gniazda) jest zrobiona z włosów futer ssaków i ptasiego puchu.

Jaja i wysiadywanie

Samica składa od 3 do 9 (na ogół 6 lub 7) matowobiałych lub kremowych jaj. Jaja mogą być jednolite w kolorze lub mieć kolorowe (czerwone, brązowe) kropki albo szlaczki. Jaja są wysiadywane przez samicę przez 11 do 14 dni. Samica przykrywa jaja włosami i puchem, gdy chwilowo opuszcza gniazdo.

[edytuj] Podgatunki

Wyróżnia się trzy podgatunki, zamieszkujące odpowiednio:

• Poecile rufescens rufescens - od południowej Alaski aż po hrabstwo Marin w północnej Kalifornii
• Poecile rufescens neglectus - hrabstwo Marin graniczące na południu z San Francisco
• Poecile rufescens barlowi - od San Francisco do Santa Barbara w południowej Kalifornii.

[edytuj] Źródła

• Alderfer J.; Complete Birds Of North America; National Geographic Society (2005).
• Alderfer J., Dunn J.; National Geographic Field Guide to the Birds of North America, Fifth Edition; ; National Geographic Society (2006).
• Kaufman K.; Field Guide to Birds of North America; Houghton Mifflin (2005).
• Avibase, birdhouses101.com, Birdlife International, Cornell Lab of Ornithology, ITIS Report, whatbird.com.