Siergiej Kondraszow
Z Wikipedii
Siergiej Kondraszow (ur. 1923) – generał KGB, długoletni oficer wywiadu i kontrwywiadu radzieckiego, rezydent I Zarządu Głównego KGB w wielu krajach Europy, m.in w Londynie i Wiedniu.
Karierę w radzieckich Służbach specjalnych zaczął bardzo szybko i pomyślnie, w 1947 roku w wieku 24 lat pracował w II Zarządzie Głównym (ds. kontrwywiadu) Ministerstwa Bezpieczeństwa Państwowego. Na początku 1951 roku został zastępcą szefa I Departamentu (wywiad zagraniczny przeciwko USA) I Zarządu Komitetu Informacji, następnie zastępca szefa II Departamentu (wywiad przeciwko Wielkiej Brytanii) I Zarządu Komitetu Informacji. 11 listopada 1951 roku, został zastępcą szefa III Departamentu I Zarządu Głównego MGB. Od listopada 1953 roku był pracownikiem rezydentury wywiadu MGB (od marca 1954 - KGB) w Londynie. Po powrocie do Związku Radzieckiego w 1955 roku, objął kierownictwo IV Departamentem (wywiad przeciwko RFN) I Zarządu Głównego KGB, w 1957 r, zastępca rezydenta I Zarządu Głównego w Wiedniu, następnie w 1962 roku zastępca szefa Służby D (od sp. dezinformacji) I Zarządu Głównego KGB. W 1966 roku rezydent I Zarządu Głównego KGB w RFN. W 1967 roku ponownie objął kierownictwo Dep IV I Zarządu Głównego KGB, następnie w 1968 r, szef Służby A I Zarządu Głównego KGB, później w 1969 r, szef Wydziału Wywiadu Głównego Zarządu Wojsk Pogranicznych KGB. Ok 1970 roku, Kondraszow, został zastępcą szefa I Zarządu Głównego ds Europy, następnie w 1974 roku starszy konsulant przy przewodniczącym KGB ds zagranicznych, działając na tym stanowisku, pełnił funkcję głównego radzieckiego negocjatora w sprawie tzw. trzeciego koszyka, dotyczącego kwestii praw człowieka, w ramach negocjacji KBWE w Helsinkach. W 1991 roku przeszedł na emeryturę.
[edytuj] Bibliografia
- Leszek Pawlikowicz, Tajny front zimnej wojny. Uciekinierzy z polskich służb specjalnych 1956-1964, Oficyna Wydawnicza Rytm, Warszawa 2004, ISBN 83-7399-074-7.
