Sancho VII Mocny

Z Wikipedii

Sancho VII zwany Mocnym lub Silnym (hiszp. Sancho el Fuerte, bask. Santxo Azkarra, zm. 7 kwietnia 1234) - król Nawarry między 1194 i 1234.

Syn Sancho VI i Sanchy Kastylijskiej. Był ostatnim męskim potomkiem pierwszej dynastii królów Nawarry.

W 1200 poprowadził ekspedycję do Afryki. Korzystając z jego nieobecności, królowie Kastylii i Aragonii najechali Nawarrę, odbierając jej prowincje Alavy, Guipuzcoa i Vizcaya. Wyróżnił się jako przywódca podczas bitwy pod Las Navas de Tolosa w 1212.

Sancho złożył faktyczną władzę (el Encarrado) w 1234, wkrótce potem zmarł. Jego siostra Blanka objęła wówczas obowiązki regentki królestwa. Po osiągnięciu wieku 21 lat nowym władcą jako Tybald I został syn Blanki i Tybalda III, hrabiego Szampanii - jednocześnie dziedzic hrabstwa Szampanii.

[edytuj] Małżeństwa

Sancho był dwukrotnie żonaty. Jego pierwszą żoną była Konstancja, córka hrabiego Rajmunda VI z Tuluzy, z którą ożenił się około 1195. Ich rozwód miał miejsce w 1200. Jego drugą żoną była, według niektórych źródeł, Klemencja, córka cesarza Fryderyka Barbarossy. Inne źródła jednak wskazują na córkę Abu Yaquba al-Mustansira Yusufa II, emira Maroko, jako jego drugą żonę. Współcześni historycy podejrzewają, że nie udane małżeństwa związane były z homoseksualizmem Sancha, jednak kroniki Karola z Viany wspominają o kilku nieślubnych dzieciach Sancho (Ferdynandzie, Wilhelmie i Roderiku), które miał z nieznanymi kobietami.