Roman Wójcicki
Z Wikipedii
Roman Mirosław Wójcicki (ur. 8 stycznia 1958 w Nysie) - piłkarz polski grający na pozycji obrońcy.
Drugi (po Zygmuncie Kalinowskim) zawodnik Śląska Wrocław, medalista mistrzostw świata. Pod koniec lat 70. i w latach 80. czołowy polski stoper. Imponował warunkami fizycznymi, świetnie grał głową, zarówno w defensywie, jak i w akcjach ofensywnych. Jak na obrońcę strzelał sporo goli. Z pewnością zawdzięczał to temu, że zaczynał jako napastnik i w miarę rozwoju kariery, przesuwał się w kierunku linii obronnych. Dobrze kierował obroną. Mankamentem była, co jest częściowo zrozumiałe przy tym wzroście, słaba zwrotność, przez co nie najlepiej wychodziły mu pojedynki z szybkimi, zwinnymi przeciwnikami.
Karierę zaczynał w 1969 roku w Stali Nysa jako napastnik. Grał dobrze i trafił do opolskiej Odry. Wkrótce został włączony do kadry seniorów, która w 1977 wywalczyła Puchar Ligi Polskiej w piłce nożnej. W ekstraklasie zadebiutował 24 lipca 1977 w meczu z Polonią Bytom. W 1978 roku trafił do młodzieżówki a następnie do reprezentacji. Zadebiutował przeciwko Irlandii w Łodzi. Pojechał na argentyński Mundial, ale nie zagrał w żadnym spotkaniu. Wiosną 1980 trafił do Śląska Wrocław. Na swój drugi Mundial – w Hiszpanii w 1982 pojechał tuż po zdobyciu ze Śląskiem wicemistrzostwa Polski. W Hiszpanii Polacy wywalczyli III miejsce a Wójcicki zagrał w ostatnim meczu z Francją. Po Mistrzostwach przeszedł do Widzewa. W swym pierwszym sezonie wywalczył wicemistrzostwo Polski oraz awans do półfinału Pucharu Mistrzów. 1985 rok to III miejsce w lidze, Puchar Polski. Rok 1986 to ostatni sezon Wójcickiego w polskiej lidze zakończony III miejscem i 4 golami. Pojechał też na swoje trzecie Mistrzostwa Świata do Meksyku i wreszcie grał w podstawowym składzie. Wystąpił we wszystkich 4 spotkaniach, ale podobnie jak reszta drużyny nie zachwycił. Potem przeszedł do beniaminka Bundesligi FC Homburg. W 1988 jego klub spadł z ligi a po roku do niej powrócił. Wójcicki jednak przeszedł do innego spadkowicza – Hannover 96. Wiosną 1989 po fatalnych występach w reprezentacji przeciwko Szwecji i Anglii pożegnał się z reprezentacją. W Hannover był jednak czołowym zawodnikiem. Mimo nieudanych ataków na Bundesligę awansował do finału Pucharu Niemiec w 1991 a rok później zdobył to trofeum. Latem 1993 odszedł z klubu do zespołu ligi regionalnej ligi Havelsee, gdzie przez 4 lata był grającym trenerem. Po zakończeniu kariery szkolił drużyny z niższych lig niemieckich.
Roman Wójcicki wystąpił w reprezentacji A w 62 meczach i strzelił 2 gole. Strzelił 27 goli w polskiej ekstraklasie (8 dla Śląska) i 8 w Bundeslidze.
1 Tomaszewski • 2 Mazur • 3 Maculewicz • 4 Szymanowski • 5 Nawałka • 6 Gorgoń • 7 Iwan • 8 Kasperczak • 9 Żmuda • 10 Rudy • 11 Masztaler • 12 Deyna • 13 Kupcewicz • 14 Justek • 15 Kusto • 16 Lato • 17 Szarmach • 18 Boniek • 19 Lubański • 20 Wójcicki • 21 Kukla • 22 Kostrzewa • Trener: Gmoch
1 Młynarczyk • 2 Dziuba • 3 Kupcewicz • 4 Dolny • 5 Janas • 6 Skrobowski • 7 Jałocha • 8 Matysik • 9 Żmuda • 10 Majewski • 11 Smolarek • 12 Wójcicki • 13 Buncol • 14 Pałasz • 15 Ciołek • 16 Lato • 17 Szarmach • 18 Kusto • 19 Iwan • 20 Boniek • 21 Kazimierski • 22 Mowlik • Trener: Piechniczek
1 Młynarczyk • 2 Przybyś • 3 Żmuda • 4 Ostrowski • 5 Wójcicki • 6 Matysik • 7 Tarasiewicz • 8 Urban • 9 Karaś • 10 Majewski • 11 Smolarek • 12 Kazimierski • 13 Komornicki • 14 Kubicki • 15 Buncol • 16 Pałasz • 17 Zgutczyński • 18 Pawlak • 19 Wandzik • 20 Boniek • 21 Dziekanowski • 22 Furtok • Trener: Piechniczek
