Robotnicza Brygada Obrony Warszawy
Z Wikipedii
Robotnicza Brygada Obrony Warszawy, RBOW (lub Ochotnicza Robotnicza Brygada Obrony Warszawy) - działająca od 6 września 1939 w Warszawie formacja ochotnicza obrony cywilnej, powołana z inicjatywy prezydenta miasta Stefana Starzyńskiego (wówczas komisarza obrony miasta Warszawy) oraz jednego z działaczy PPS Mieczysława Niedziałkowskiego i Macieja Rataja z SL. Jej dowódcą był kpt. Marian Kenig.
Nabór do RBOW prowadził Robotniczy Komitet Pomocy Społecznej w Warszawie, powstały z inicjatywy Polskiej Partii Socjalistycznej - wspólnie z redakcją gazety "Robotnik". Brygada początkowo liczyła 1,5 tys. ochotników, następnie osiągnęła stan 5-6 tys. ludzi. Wobec przedłużającego się oblężenia niemieckiego stolicy, 21 września 1939 werbunek do RBOW został wznowiony w celu uzupełnienia strat.
RBOW pełniła początkowo tylko służbę pomocniczą, następnie ok. 1 tys. ochotników przeznaczono na uzupełnienia oddziałów Wojska Polskiego), w późniejszym okresie jej członkowie uczestniczyli w pracach saperskich, obsłudze sieci łączności, oraz otrzymywali zadania dywersjno-wywiadowcze.
24 września 1939 Robotnicza Brygady Obrony Warszawy została włączona w skład odtworzonej 13 DP, skierowaną 26 września na pierwszą linię frontu - do obrony dzielnicy Żoliborz i Bielany w Warszawie. Brygadę rozwiązano po kapitulacji Warszawy w dniu 27 września 1939.
[edytuj] Bibliografia
- Encyklopedia II wojny światowej, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa, 1975
- Encyklopedia wojskowa, Wydawnictwo Naukowe PWN i Dom Wydawniczy Bellona, Warszawa, 2007, ISBN 978-83-01-15175-1
