Prawo rodzinne
Z Wikipedii
Prawo rodzinne - wyspecjalizowany dział prawa cywilnego regulujący stosunki prawne w rodzinie zarówno niemajątkowe i majątkowe, jej istnienie i funkcjonowanie, stosunki wewnątrz rodziny jak i z osobami trzecimi.
W Polsce kwestie związane z prawem rodzinnym reguluje kodeks rodzinny i opiekuńczy, kodeks cywilny i ustawy szczegółowe. Źródłem prawa rodzinnego w ustawodawstwie polskim jest Kodeks rodzinny i opiekuńczy, który powstał 25 lutego 1964 r. i był od tego czasu wielokrotnie zmieniany, ostatnio w 2004 roku. Kodeks ten stanowi niejako uzupełnienie przepisów kodeksu cywilnego, mimo że materia którą reguluje została zawarta w odrębnym akcie prawnym.
Własną regulację praw rodzinnych zawiera również Traktat konstytucyjny UE, gdzie w rozdziale II zawarte zostało prawo do założenia rodziny i zawarcia małżeństwa, zakaz dyskryminacji, różnorodność kulturową, religijną i językową, równouprawnienie kobiet i mężczyzn, prawa dziecka, ochrona życia rodzinnego i zawodowego i tym samym prawa te zostały w sposób znaczący rozwinięte, także z punktu widzenia teorii praw człowieka.
Podstawowe pojęcia związane z prawem rodzinnym to:
[edytuj] Prawo rodzinne (rozwój historyczny)
- Państwo zaczęło ingerować w stosunki rodzinne w XVIII wieku.
- Kodeks Napoleona nie mówił o władzy rodzicielskiej, ale o ojcowskiej.
- Ojciec miał prawo karcenia domowego (ius castigandi) - dopiero od XIX w. wprowadzono sankcje przeciw nadużywaniu karcenia dzieci.
- Dopiero ABGB, a szerzej BGB umożliwiały dziecku prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej.
[edytuj] Bibliografia
- Jerzy Strzebińczyk, Prawo rodzinne, Kantor Wydawniczy Zakamycze 2003, ISBN 83-7333-179-4
[edytuj] Linki zewnętrzne
Zobacz też: przegląd zagadnień z zakresu prawa
