Prawo naturalne
Z Wikipedii
 |
Zasugerowano, aby artykuł Prawo natury zintegrować z tym artykułem lub sekcją. (dyskusja) |
Prawo naturalne - (ius naturale) zespół zasad mających kierować życiem człowieka. Zwolennicy teorii prawa naturalnego uznają je za wspólne wszystkim kulturom. Ma ono łączyć wszystkich ludzi oraz - pomimo wielu różnic kulturowych - zakładać pewne wspólne zasady postępowania. Jest trwałe, nie zmienia się pośród zmian historycznych, zmieniających się poglądów i obyczajów. Prawa tego nie można człowiekowi ani wyrwać, ani go zniszczyć, bo oparte zostało na jego naturze. Ono broni ludzkiej godności, określa fundamentalne prawa i obowiązki człowieka. Podstawowe jest prawo do samoposiadania, prawo własności, prawo do utrzymania życia, prawo do owoców pracy.
Prawo naturalne - niezależne od jakiejkolwiek władzy państwowej i prawa stanowionego przez państwo, jego rolą jest dostarczanie wzorców i standardów, którymi powinno kierować się prawo pozytywne. Jednak wg niektórych teoretyków prawa naturalnego (np. Murraya Rothbarda) prawo naturalne stoi w sprzeczności z prawem pozytywnym i prowadzi do jego wyparcia. Źródeł prawa naturalnego możemy upatrywać w Bogu lub naturze.
Spis treści |
[edytuj] Definicje
- Prawo naturalne: oparty na podstawowych zasadach zbiór norm kategorialnych, obiektywnych i absolutnych, które uzdalniają podmioty rozumne do spełniania aktów wewnętrznie dobrych, a unikania wewnętrznie złych.
- Naczelny nakaz prawa naturalnego: należy czynić dobro. Partykularyzacje tego sądu ujawniają się w wyniku kolejnego rozpatrywania podstawowych skłonności ludzkiej natury rozumnej. Istnieją trzy zasadnicze inklinacje ludzkiej natury, które przejawiają się w:
- zachowaniu własnego życia;
- jego przekazywaniu;
- w rozwoju osobowości w społeczności.
[edytuj] Bibliografia
- Tadeusz Ślipko , Zarys etyki ogólnej, Kraków 1974.
- Krąpiec Mieczysław Albert OP, Człowiek i prawo naturalne, Lublin 1986.
