Placebo (grupa muzyczna)

Z Wikipedii

Placebo
Brian Molko
Rok założenia	1994
Pochodzenie	Wielka Brytania
Gatunek	rock alternatywny brit pop indie rock glam rock
Wytwórnia płytowa	Virgin Records
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Placebo – rockowo-alternatywny zespół muzyczny założony w 1994 roku. Dzięki dużemu zainteresowaniu tego rodzaju muzyką, szybko pozyskał popularność w Anglii. Obecnie tworzą go Brian Molko (wokal, gitara, klawisze), Stefan Olsdal (gitara basowa, gitara, klawisze). 1 października 2007 z zespołu odszedł Steve Hewitt (perkusja) (niegdyś zastąpił Roberta Schultzberga). Wiosną 2008 roku zespół ma rozpocząć pracę nad kolejnym albumem i znaleźć następcę Steve'a Hewitta.

Na scenie dodatkowo są wspomagani przez Billa Lloyda (gitara basowa, klawisze) i obecnie Alexa Lee (klawisze, gitara), który wszedł do składu za Xaviora Roide (klawisze i drugi wokal w latach 2003-2005).

Spis treści 1 Historia 1.1 Trudne początki 1.2 Światowa kariera 2 Skład 3 Trasy koncertowe 4 Dyskografia 4.1 Albumy 4.2 Single 4.3 Covery 4.4 B-Side'y 4.5 Kolaboracje 4.6 Niepublikowane 4.7 Utwory wykonane tylko na żywo

[edytuj] Historia

[edytuj] Trudne początki

Ten wielonarodowościowy zespół został założony przez wokalistę i gitarzystę Briana Molko oraz basistę Stefana Olsdala. Wcześniej uczęszczali oni do tej samej amerykańskiej szkoły w Luksemburgu, jednak jak sami twierdzą, nie zamienili wtedy ze sobą ani jednego zdania. Ponownie ich drogi skrzyżowały się dopiero w 1994 roku na stacji metra South Kensington w Londynie. Brian zaprosił Stefana na swój wieczorny występ (grał wtedy nomen omen z Stevem). Stefan tak zachwycił się głosem Briana, że po występie postanowili założyć zespół i nazwali go Ashtray Heart, jednak szybko przemianowali się na Placebo. Początkowo grali do automatu perkusyjnego, ale niespecjalnie im to odpowiadało i wkrótce dołączył do nich perkusista a kolega Stefa – Robert Schultzberg, którego od czasu do czasu wymieniał Steven Hewitt (z nim nagrali demówki). Molko i Olsdal preferowali Hewitta, jednakże ten wolał grać z zespołem Breed.

Niedługo po tym zespół został zauważony przez Davida Bowiego. Idol kapeli był ich drogą do kariery. Bowie zabrał ich na swoją trasę koncertową, gdzie grali oni jako support mimo tego, iż nie wydali jeszcze żadnego albumu ani singla, a sam Bowie przesłuchał kilka płyt demonstracyjnych Placebo. W 1997 roku Placebo zostało zaproszone na 50. urodziny Bowiego w Madison Square Garden. Dwa lata po powstaniu, w 1996, zespół podpisał kontrakt z Caroline Records i wydał swój pierwszy, debiutancki album – Placebo. Poza Wielką Brytanią zespół nie odniósł wielkiego sukcesu, jednak w Anglii okrzyknięty został "glamrockową wersją Nirvany". Dodatkowo dość zaskakująca była postać Briana. Ze względu na jego delikatną urodę dodatkowo podkreśloną makijażem oraz słabość do damskich ubrań wielu myślało, że w zespole śpiewa wokalistka. Dla niektórych było kontrowersyjne to, że Molko jest biseksualistą oraz że się do tego otwarcie przyznaje. Do historii przeszła wypowiedź Steve'a, że 50% (z trzech członków zespołu) Placebo to homoseksualiści.

[edytuj] Światowa kariera

W grudniu 1996 roku Hewitt zdecydował się na stałe przyłączyć do Placebo i zastąpił Schultzberga, z którym pozostali członkowie zespołu mieli zły kontakt. Po wysłuchaniu drugiej płyty Placebo – Without You I'm Nothing (1998) – Bowie zaproponował wspólne nagranie tytułowej piosenki. W następnym roku ukazał się singel. Nagranie to zostało zauważone również poza Wyspami i dało popularność całej płycie. Ten album okazał się bardziej profesjonalny od poprzednika. Pełny emocji i kontrastów trafił w gust wielu słuchaczy. To przyniosło Brianowi uznanie jako autorowi świetnych tekstów, przestał być tylko "kolesiem w sukience". Kolejne albumy ukazują, jak zespół z biegiem czasu "dorastał". Od młodzieńczego, buntowniczego Placebo, przez spokojne, melancholijne Without You I'm Nothing, dość zdystansowane Black Market Music po nieco bardziej żywe i optymistyczne Sleeping With Ghosts. Mimo flirtów z elektroniką, trip hopem i hip-hopem muzyka Placebo zachowuje swój stricte rockowy klimat, czego dowodem jest powracająca do ich korzeni, bardzo gitarowa płyta Meds. Wielu sądzi, że sukces zespołu w dużej mierze jest efektem znakomitych tekstów, które odnoszą się do przeżyć Briana Molko.

Zespół czterokrotnie wystąpił w Polsce:

• 9 kwietnia 2001 roku w warszawskiej Stodole
• 6 września 2003 na Torwarze
• 6 lipca 2006 na Heineken Open'er Festival w Gdyni.
• 1 czerwca 2007 na warszawskim Torwarze

[edytuj] Skład

• Brian Molko – śpiew, gitara elektryczna
• Stefan Olsdal – gitara basowa
• Steve Hewitt (1994-2007) – perkusja

[edytuj] Trasy koncertowe

• 1995 – głównie jako 'support' innych zespołów (Anglia)
• 1996 – 1997 trasa promująca debiutancki album (Szkocja, Anglia, USA, Kanada, Francja, Dania, Niemcy, Holandia, Belgia, Włochy, Szwecja, Szwajcaria, Portugalia, Hiszpania, Austria, Japonia, Irlandia, Walia)
• 1998 – 1999 trasa promująca album 'Without You I'm Nothing' (Anglia, Hiszpania, Portugalia, Walia, Szkocja, Belgia, USA, Francja, Włochy, Niemcy, Australia, Republika Południowej Afryki, Grecja, Norwegia)
• 2000 – 2001 trasa promująca album 'Black Market Music' (Anglia, Japonia, Portugalia, Hiszpania, Francja, Niemcy, Holandia, Szkocja, Szwajcaria, Dania, Norwegia, Szwecja, Irlandia, Turcja, Nowa Zelandia, Australia, Włochy, Chorwacja, Austria, Czechy, Polska, Luksemburg, USA, Kanada, Meksyk, Rosja, Grecja, Węgry, Łotwa, Islandia)
• 2002 w tym roku zespół dał jeden koncert w Londynie (18 kwietnia)
• 2003 – 2004 'Dancing With Ghosts Tour' trasa promująca album 'Sleeping With Ghosts' (Anglia, Niemcy, Francja, Portugalia, Hiszpania, Włochy, Szwajcaria, Norwegia, Szwecja, Dania, Belgia, Holandia, USA, Meksyk, Nowa Zelandia, Australia, Luksemburg, Szkocja, Austria, Słowenia, Chorwacja, Serbia, Węgry, Czechy, Polska, Bułgaria, Turcja, Grecja, Kanada, Chiny, Liban, Islandia, Rosja)
• 2005 – trasa promująca album 'Once More With Feeling' (Brazylia, Meksyk, Argentyna, Chile)
• 2006 – 2007 trasa promująca album 'Meds' (Tajlandia, Singapur, Francja, Anglia, Polska, Irlandia, Szkocja, Portugalia, Niemcy, Holandia, Słowenia, Austria, Szwajcaria, Czechy, Luksemburg, Węgry, Belgia, Włochy, Hiszpania, Norwegia, Dania, Korea Południowa, Rumunia, Australia, Grecja, Chiny, Turcja, USA, Meksyk, Chile, Brazylia, Kolumbia, Argentyna, Rosja, Finlandia, Estonia, Łotwa, Ukraina, Macedonia, Bułgaria, Słowacja, Walia, Chorwacja)

[edytuj] Dyskografia

[edytuj] Albumy

• Placebo – 1996
• Without You I'm Nothing – 1998
• Black Market Music – 2000
• Sleeping with Ghosts – 2003
• Soulmates Never Die – Live in Paris DVD – 2004
• Once More With Feeling – Singles 1996-2004 DVD, 2CD (Special Edition), 1CD, 2CD (Mexican Edition) – 2004
• Placebo. 10th anniversary collectors edition – 2006
• Meds – 2006

[edytuj] Single

1.Placebo

• Bruise Pristine
• Nancy Boy
• Teenage Angst
• 36 Degrees
• Come Home

2.Without You I'm Nothing

• Without You I'm Nothing
• Every You Every Me
• You Don't Care About Us
• Pure Morning

3.Black Market Music

• Black Eyed
• Special K
• Slave To The Wage
• Taste In Men

4. Sleeping With Ghosts

• English Summer Rain
• Special Needs
• This Picture
• The Bitter End

5. Once More With Feeling

• Twenty Years

6. Meds

• Meds
• Infra-Red
• Follow the Cops Back Home (Stany Zjednoczone)
• Because I Want You (Anglia)
• Song To Say Goodbye (wszystkie kraje europejskie oprócz Anglii)

[edytuj] Covery

• Running Up That Hill (Kate Bush)
• Where Is My Mind? (The Pixies)
• I Feel You (Depeche Mode)
• Bigmouth Strikes Again (The Smiths)
• Holocaust (Alex Chilton)
• Daddy Cool (Boney M)
• Jackie (Sinéad O'Connor)
• 20th Century Boy (T. Rex)
• Been Smoking Too Long (Nick Drake)
• The Ballad Of Melody Nelson (Serge Gainsbourg)
• Johnny And Mary (Robert Palmer)
• Dark Globe (Syd Barrett)
• If Only Tonight We Can Sleep (The Cure)

[edytuj] B-Side'y

Meds:

• UNEEDMEMORETHANINEEDYOU
• Lazarus

Once More With Feeling:

• Detox Five

Sleeping With Ghosts:

• Evalia (instrumental)
• Drink You Preety

Black Market Music:

• Dub Psychosis (instrumental)
• Little Mo
• Leni
• Bubblegun
• Theme from Funky Reverend (instrumental)

Without You I'm Nothing:

• Aadvark
• Ion (instrumental)
• Mars Landing Party
• Leeloo (instrumental)
• Needledick (instrumental)
• Innocence Of Sleep (instrumental)

Placebo:

• Then The Clouds Will Open For Me
• Waiting For The Son Of Men
• Slackerbitch
• Hug Bubble (instrumental)
• Eyesight To The Blind
• Miss Moneypenny
• Flesh Mechanic (demo)
• Dark Globe
• Hare Krishna
• Drowning By Numbers
• Oxygen Thief (instrumental)

[edytuj] Kolaboracje

• Some, Billy Chic (Dream City Film Club ft. Brian Molko)
• Like Siamese, Pictures, First Day (Timo Maas ft. Brian Molko)
• Requiem For A Jerk (Brian Molko ft. Francoise Hardy & Faultine)
• The Metric System (Trash Palace ft. Brian Molko)
• Je T'aime Moi Non Plus (Trash Palace ft. Brian Molko & Asia Argento)
• Crush (AC Acoustics ft. Brian Molko)
• She Kills For Kicks (AC Acoustics ft. Stefan Olsdal)
• Pink Water (Indochine ft. Brian Molko)
• No Other God (Kristeen Young ft. Brian Molko)
• Smile (Jane Birkin ft. Brian Molko)
• Carbon Kid (Alpinestars ft. Brian Molko)
• płyty: Wonderful Blade, Violent Sentimental oraz utwory: Splinter, Perfect Hangover, Pendulum, Hard Cash (Breed [w składzie ze Stevenem Hevittem])
• płyta Ichibald and I (Boo Radleys [w składzie z Stevenem Hevittem])

[edytuj] Niepublikowane

• 2468
• Kangaroo Died
• Star Date 1804
• Paycheck

[edytuj] Utwory wykonane tylko na żywo

• Kitsch Object
• Chelsea Hotel (Leonard Cohen acoustic cover)
• All Apologies (Nirvana cover)
• Five Years (David Bowie cover)
• Feel Good Hit Of The Summer (Queens Of The Stone Age cover)
• Boys Don't Cry (ft. Robert Smith)
• If Only Tonight We Could Sleep (z The Cure)
• Bésame mucho (Consuelo Velazquez cover)
• Mercedes Benz (Janis Joplin cover)
• Hurt (Nine Inch Nails cover)