Pietro da Cortona
Z Wikipedii
 |
Ten artykuł wymaga dodania linków wewnętrznych. Jeśli możesz, dodaj je teraz. Linki do innych haseł: hasło, hasłowy, hasłami zapisujemy jako [[hasło]], ''[[hasło]]wy'', '''[[hasło|hasłami]]'''. |
Cortona Pietro da, właściwie Pietro Berrettini (1596-1669), włoski malarz i architekt barokowy. Czynny głównie w Rzymie, gdzie 1634-1638 był przewodniczącym Akademii św. Łukasza. Tworzył także w Wenecji i Florencji (1640-1647). Jeden z twórców barokowego malarstwa iluzjonistycznego. Malował freski w Rzymie (w kościele S. Bibiana 1624-1626, pałacach: Barberinich 1633-1639 i Pamphilich 1651-1654) i Florencji (w pałacu Pittich 1637-1647), w których dążył do maksymalnego zatarcia granicy między przedstawieniem i otaczającą rzeczywistością.
Specjalizował się w iluzjonistycznych dekoracjach malarskich plafonów, w których stosował kontrastowy światłocień i silne skróty perspektywiczne. Malował także obrazy sztalugowe o tematyce religijnej, alegorycznej i mitologicznej. Nawiązywał do A. Carracciego, P.P. Rubensa i Veronesego.
Projekty architektoniczne Cortona cechują fasady oparte na liniach wklęsłych i wypukłych, bogata dekoracja i zróżnicowane bryły (kościół SS. Luca e Martina 1635-1650, fasady kościołów: S. Maria della Pace 1656-1657 i S. Maria in Via Lata 1658-1662 - wszystkie w Rzymie).
