Petro Diaczenko
Z Wikipedii
Petro Diaczenko, ukr. Петро Дяченко (ur. 30 stycznia 1895 w Berezowej Łuce koło Połtawy, zm. 22 kwietnia 1965 w Stanach Zjednoczonych) – ukraiński generał, dowódca Ukraińskiego Legionu Samoobrony podczas II wojny światowej, kawaler Krzyża Żelaznego I klasy.
Po zakończeniu nauki w szkole średniej wstąpił do armii carskiej. Po ukończeniu szkoły wojskowej w 1917 r. wstąpił do armii Ukraińskiej Republiki Ludowej. Walczył w niej do końca jej istnienia jako dowódca pułku "Czarnych Zaporożców" awansowany do stopnia generała-chorążego.
W czasie II wojny światowej służył w sztabie Siczy Poleskiej atamana Tarasa Bulby-Borowcia. W powstaniu warszawskim dowodził Legionem Wołyńskim w służbie niemieckiej, który uczestniczył w walkach na Czerniakowie, a następnie zwalczał Armię Krajową w Puszczy Kampinoskiej. Na początku 1945 r. dowodził Brygadą Przeciwpancerną "Wolna Ukraina", od 15 marca 1945 r. w składzie Ukraińskiej Armii Narodowej pod dowództwem Pawło Szandruka.
Po wojnie wyemigrował do Stanów Zjednoczonych. Pochowany został na prawosławnym cmentarzu ukraińskim Bound Brooke w stanie New Jersey.
