Pałac w Zatoniu
Z Wikipedii
Pałac w Zatoniu - wybudowany w 1689 r. przez ówczesnego właściciela dóbr zatońskich Balthazara von Unruh w formie barokowego dworu. W roku 1842 przebudowany w formie klasycystycznej. Wśród badaczy trwa spór o autorstwo projektu przebudowy, przypisywane bądź Karolowi Schinklowi, bądź francuskiemu architektowi Phidias'owi Vestierowi)[1]. W tym samym roku zaczęto także przekształcać park wokół pałacu wg projektu Piotra Lenné.
Prace te zleciła księżna żagańska Dorota de Talleyrand-Périgord, która przeprowadziła się tu w latach czterdziestych XIX wieku. To na czas pobytu księżnej przypada najlepszy okres w historii pałacu. Bywali tu nie tylko najwięksi europejscy władcy (m.in. król Fryderyk Wilhelm IV czy car Mikołaj I) ale i wybitni twórcy kultury (Franciszek Liszt, Honoriusz Balzac).
Oszczędzony podczas zamieszek Wiosny Ludów, z uwagi na wielki autorytet, jakim cieszyła się księżna Dorota, stracił swą świetność wraz z jej śmiercią w 1862 roku.
Spalony w roku 1945 nie został odbudowany.
[edytuj] Galeria
 Ruiny pałacu w 2005 roku |
 Panorama |
 Herb |
 Oranżeria |
 Grota w parku |
