Pałac Działyńskich w Warszawie
Z Wikipedii
Pałac Działyńskich – warszawski pałac znajdujący się przy al. "Solidarności" 74 a, za kościołem ewangelicko-reformowanym.
Pałac stoi na miejscu XVII-wiecznego dworu Leszczyńczych. W 1714 roku właścicielami tej posesji stali się Potoccy. Dokładna data jego budowy nie jest znana; pewnie jest jedynie, że powstał przed rokiem 1762. Budynek jest zbudowany na planie prostokąta, piętrowy. W latach osiemdziesiątych XIX wieku jego wnętrze i fasada zostały przebudowane w stylu neoklasycystycznym. W 1789 właścicielem pałacu został bankier Piotr Blank, zaś w latach 1790-1820 – Działyńscy. Ignacy Działyński stworzył tu bibliotekę i zgromadził zbiory dzieł sztuki.
Przed wybuchem powstania kościuszkowskiego w pałacu spotykali się organizatorzy insurekcji. W wieku XIX mieściła się tu loża masońska. Jeszcze dwukrotnie zmienili się właściciele, po czym, od 1823 roku, pałac zaczął należeć do gminy ewangelicko-reformowanej. Wtedy też, w 1828, utworzono w nim Szkołę Wojewódzką Praktyczno-Pedagogiczną, której dyrektorem został Tomasz Dziekoński. Uczęszczało do niej ok. 355 uczniów. Następnie przekształcono ją w Drugie Gimnazjum w Warszawie (uczył się tu m.in. Karol Levittoux, co potwierdza pamiątkowa tablica znajdująca się na murze). W 1869 utworzono tu pensję żeńską Konradi.
Pałac został zniszczony podczas działań wojennych w 1944. Odbudowano go po wojnie. Utworzono tam wtedy Młodzieżowy Dom Kultury.
