Pędrak
Z Wikipedii
Pędrak (dawniej w gwarze ludowej pandrak[1]) – typ larwy oligopodialnej, typ morfologiczny postaci larwalnej owadów, z przeobrażeniem zupełnym, głównie chrabąszczy (np. z rodziny żukowatych, jelonkowatych), żyjący w glebie, w kale zwierząt roślinożernych lub w próchniejącym drewnie. Charakteryzuje się dobrze rozwiniętymi odnóżami tułowiowymi i brakiem odnóży odwłokowych (larwa oligopodialna), jest gruba, wygięta, zwykle jasno ubarwiona i mało ruchliwa. Pędraki żyjące w glebie żerują na korzeniach wielu roślin, przez co często są traktowane jako szkodniki.
Do gatunków, w rozwoju których występuje pędrak należą m.in.: chrabąszcz majowy, rohatyniec nosorożec, guniak czerwczyk i jelonek rogacz.
[edytuj] Przykłady definicji
- Pędrak w leśnictwie owad z rodzaju Apion, Pędrak zbożowy – owad z rodzaju Calandra (chrząszcz)Pędruś – owad z rodzaju Apion[2]
- Pędrak – gruba, mało ruchliwa, bez odnóży odwłokowych larwa niektórych chrząszczy (np. z rodziny Scarabaeidae), żyjąca w glebie lub próchniejacym drewnie[3].
- Larwy pędrakowate (scarabeiformes) – ciało miękkie, biało zabarwione, grube. Są mało ruchliwe, silnie schitynizowaną głowę i narządy gębowe typu gryzącego. Są ślepe, nie mają oczu złożonych ani ocelli. W jelicie końcowym znajdują się worki rektalne, w krórych larwy magazynują ekskrementy. Żyją w glebie lub oborniku, odżywiaja się korzeniami roślin oraz detrytusem[4]
- Pędrak – typ larwy oligopodialnej, krępa np. u żukowatych[5]
- Pędrak jest larwą niektórych chrząszczy wielożernych (w ścisłym znaczeniu – żukowatych). Larwa stosunkowo duża, o ciele wygiętym w kształcie litery C, mało ruchliwa. Głowa silnie schiynizowana i ciemno zabarwiona, narządy gębowe typu gryzącego, na reszcie ciała oskórek jest miękki i jaśniejszy. Na tułowiu występują trzy pary odnóży, brak oddnóży na odwłoku. Żyje w glebie, próchnie, oborniku, rozkładających się szczątkach roślinnych, w mrowiskach. Pędrak odżywia się korzeniami roślin lub szczątkami roślin[6].
[edytuj] Bibliografia
Razowski Józef: Słownik entomologiczny. Warszawa: PWN, 1987.
Przypisy
- ↑ Erazm Majewski "Słownik nazwisk zoologicznych i botanicznych polskich, zawierający ludowe oraz naukowe nazwy i synonimy polskie, uzywane dla zwierzat i roslin od XV wieku aż do chwili obecnej", Warszawa, 1889.
- ↑ Erazm Majewski "Słownik nazwisk zoologicznych i botanicznych polskich, zawierający ludowe oraz naukowe nazwy i synonimy polskie, uzywane dla zwierzat i roslin od XV wieku aż do chwili obecnej", Warszawa, 1889.
- ↑ Józef Razowski. Słownik entomologiczny. PWN, Warszawa 1987.
- ↑ Czesław Jura (red.) "Biologia Rozwoju owadów", PWN, Warszawa 1988.
- ↑ J. Zahradnik "Przewodnik – Owady". Wyd. Multico, Warszawa 1996
- ↑ Czesław Jura "Bezkregowce – podstawy morfologii funkcjonalnej, systematyki i filogenezy" Wyd. PWN, Warszawa 1997
[edytuj] Zobacz też
- przeobrażenie zupełne owadów
- larwa
- czerw
- poczwarka
- pędruś (owad z rodzaju Apion, z rodziny ryjkowcowatych)
