Osman Achmatowicz
Z Wikipedii
Osman Achmatowicz (ur. 16 kwietnia 1899 w Bergaliszkach, zm. 4 grudnia 1988 w Warszawie) – chemik organik polski pochodzenia tatarskiego pieczętującego się kiedyś herbem Kotwica.
Był synem Aleksandra, adwokata, i Emilii z Kryczyńskich. W 1920 roku jako ułan Pułku Tatarskich Ułanów brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej.
W 1925 ukończył Uniwersytet Stefana Batorego w Wilnie. Członek korporacji akademickiej Konwent Polonia. Był profesorem Uniwersytetu Warszawskiego (1934-1939 i 1953-1969) i Politechniki Łódzkiej (1946-1953 – także jej rektorem). W okresie okupacji niemieckiej brał udział w tajnym nauczaniu. Ochotnik WP 1919-1920 (w Pułku Jazdy Tatarskiej). Od 1945 członek Polskiej Akademii Umiejętności, od 1952 Polskiej Akademii Nauk, od 1984 Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. Członek rad naukowych wielu stowarzyszeń naukowych, laureat nagrody państwowej I stopnia (1964). Wiceminister Szkolnictwa Wyższego (1953-1959), Dyrektor Instytutu Kultury Polskiej w Londynie (1964-1969).
Jego prace dotyczyły chemii organicznej (alkaloidy, steroidy, sulfony) oraz syntezy chemicznej i fitochemii.
Jego żoną była Helena ze Stankiewiczów. Z tego małżeństwa pochodzili Emilia (ur. 1927), Osman i Selim.
[edytuj] Bibliografia
- Polskie rody szlacheckiej. Kto jest kim dziś?, Warszawa 1993, s. 31-32
