Okręty desantowe typu Foudre
Z Wikipedii
| Okręty desantowe typu Foudre | |
 |
|
| Opis typu | |
|---|---|
| Producent |  Francja |
| Użytkownicy |  Francja |
| Wprowadzenie do służby | 1996 |
| Zbudowane okręty | 2 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność | standardowa: 8190 t pełna: 9300 t |
| Długość | 168 m |
| Szerokość | 23,5 m |
| Zanurzenie | 5,2 m |
| Napęd | 2 silniki wysokoprężne SEMT-Pielstick 16PC 2.5 V400 o mocy łącznej 20 800 KM, dwie śruby |
| Prędkość | 21 węzłów |
| Zasięg | 11 000 mil morskich przy prędkości 15 węzłów |
| Załoga | 210 |
| Uzbrojenie | 3 podwójne wyrzutnie rakiet przeciwlotniczych obrony bezpośredniej Simbad dla rakiet Mistral (zasięg 5 km) 3 działka 30 mm Breda-Mauser ("Foudre" do 1997 - 1 działko 40 mm i 2 działka 20 mm) 4 wkm 12,7 mm Browning |
| Wyposażenie lotnicze | 4 śmigłowce Super Puma lub 2 Super Frelon |
 Galeria w Wikimedia Commons |
|
Okręty desantowe typu Foudre to typ okrętów desantowych-doków marynarki francuskiej, zbudowany w ilości dwóch jednostek, a także nazwa głównego okrętu typu.
Spis treści |
[edytuj] Historia
Okręty desantowe-doki typu Foudre zostały zaprojektowane w celu uzupełnienia starszych i mniejszych jednostek typu Ouragan w roli okrętów transportujących francuskie siły szybkiego reagowania. We Francji klasa okrętów desantowych-doków (ang. LPD) jest określana skrótem TCD. Pierwszy okręt "Foudre" zamówiono 5 listopada 1984. Budowę dwóch dalszych okrętów, zamówionych w 1986 i 1988, wstrzymano, po czym dopiero w 1994 wznowiono budowę drugiej jednostki, rezygnując z trzeciej.
| Nazwa (numer) | Położenie stępki | Wodowanie | Wejście do służby |
| Foudre (L 9011) | 26 marca 1986 | 19 listopada 1988 | 7 grudnia 1990 |
| Siroco (L 9012) | 9 października 1995 | 14 grudnia 1996 | 21 grudnia 1998 |
Nazwę "Foudre" nosił wcześniej m.in. okręt desantowy-dok zbudowany w USA, w służbie francuskiej w latach 1953-1969 (numer L 9020).
[edytuj] Opis i przeznaczenie
Zakładana misja bojowa okrętów typu Foudre polega na przerzuceniu pierwszego rzutu desantu śmigłowcowego w celu oczyszczenia terenu dla desantu sił głównych, a następnie na wysadzeniu sił głównych wyposażonych w sprzęt zmechanizowany, za pomocą barek desantowych. Jeden okręt może transportować przykładowo 350 żołnierzy desantu, 6-7 czołgów podstawowych AMX-30, 15 pojazdów rozpoznawczych AMX-10RC, ok. 30 samochodow ciężarowych i 22 samochody terenowe oraz 27 przyczep, lub w innej konfiguracji 470 żołnierzy i 22 pojazdy pancerne - razem ok. 1100 t ładunku. Na niewielkie odległości, liczba zabieranych żołnierzy może być większa. Zakładano przy początkowych planach budowy trzech okrętów, że jeden okręt będzie mógł przewieźć 1/3 pułku zmechanizowanego. Okręty mogą służyć też jako jednostki czysto transportowe lub logistyczne, przewożąc 1800 ton ładunku. Dzięki bogato wyposażonym szpitalom okrętowym z dwoma salami operacyjnymi, mogą także służyć do misji humanitarnych.
W środkowej i rufowej części okrętów znajduje się wewnętrzny dok, z opuszczaną furtą rufową, o długości 122 m i szerokości 13,5 m (powierzchnia 1732 m²). Może on pomieścić do 10 małych barek desantowych CTM lub dwie średnie CDIC, standardowo 1 CDIC i 4 CTM. W razie potrzeby może pomieścić okręt patrolowy typu P400 lub holownik typu RR2000. W czasie załadunku lub wyładunku, dok napełniany jest wodą przy pomocy systemu zbiorników balastowych, zwiększających zanurzenie kadłuba. Nad dokiem znajduje się na śródokręciu zakryty pokład ładunkowy, a nad nim pokład śmigłowcowy o łącznej powierzchni 1080 m², z dwoma stanowiskami startowymi. Hangar, mieszczący się w dolnym piętrze nadbudówki dziobowej, może pomieścić 4 średnie śmigłowce Super Puma, zamiast nich mogą z okrętu operować 2 ciężkie śmigłowce Super Frelon. Na rufie dok jest zakryty dodatkowym niższym trzecim lądowiskiem (o powierzchni 400 m²), które służy także jako platforma do przewożenia ładunków lub może być usunięte, odkrywając dok. W załadunku pomaga dźwig o udźwigu 37 ton. Oprócz tego, okręt ma podnośnik o 52-tonowym udźwigu pod nadbudówką, łączący pokłady.
[edytuj] Służba
Oba okręty służą w składzie Morskich Sił Szybkiego Reagowania (Force d'Action Navale), bazując w Tulonie na Morzu Śródziemnym. M.in. między grudniem 2001 a styczniem 2002 "Foudre" transportował do Wybrzeża Kości Słoniowej ogarniętego wojną domową 300 żołnierzy francuskich oraz 5 śmigłowców Armii, a następnie 1200 żołnierzy organizacji krajów afrykańskich ECOWAS w celu nadzorowania zawieszenia broni.
Wyposażenie elektroniczne
- 1 radar dozoru powietrznego i nawodnego DRBV 21
- 1 radar DRBN 34
- 1 radar nawigacyjny Decca 2459
- 2 systemy celownicze DIBC2A
- systemy walki radioelektronicznej (2 x ARBB 36, 1 x AN-SLQ 25 Nixie)
