Obwód drohobycki
Z Wikipedii
Obwód drohobycki - jednostka podziału administracyjnego ZSRR, utworzona decyzją Prezydium Rady Najwyższej USRR z dnia 4 grudnia 1939 (powołano wtedy 6 nowych obwodów, znajdujących się na terenach Polski zajętych przez ZSRR).
Zaraz po aneksji, 27 listopada 1939 teren podzielono na 10 ujezdów (powiatów): dobromilski, drohobycki, liski, mościski, przemyski, rudkowski, samborski, stryjski, turkski i żydaczowski.
17 stycznia 1940 Prezydium Rady Najwyższej USRR wydało dekret o podziale na rejony zachodnich obwodów USRR. Obwód drohobycki został podzielony na 30 rejonów.: birczański, borysławski, chodorowski, chyrowski, dobromilski, drohobycki, dublański, komarnowski, krukienicki, ławoczniański (od grudnia 1940 sławski), liskowski, medenicki, medykowski, mostiski, nikołajewski, nowostreliski, przemyski, podbuższki, rudkowski, samborski, skolewski, starosamborski, strelkowski, stryjski, sudowowiszniański, turkowski, ustrykodolnowski, wysockowski (od grudnia 1940 boryński), żydieczuwski, żurawnowski.
W grudniu 1940 został podzielony na obwód borysławski i drohobycki.
Obwód funkcjonował do agresji niemieckiej 22 czerwca 1941. Został odtworzony w sierpniu 1944, jednak w marcu 1945 przekazano Polsce rejony birczański, leski i większą część przemyskiego wraz z Przemyślem. W maju 1948 został przekazany Polsce również rejon medycki, a w 1951 wskutek wymiany terytoriów rejon niżnieustryckyj.
21 maja 1959 obwód drohobycki został włączony do obwodu lwowskiego.
