Oś stanisławowska
Z Wikipedii
Oś stanisławowska - zabytkowe, przestrzenne założenie urbanistyczne XVIII-wiecznej Warszawy.
Zainicjowane przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego w 1780, wzorowane na francuskich układach przestrzennych, miało łączyć poprzez układ placów gwiaździstych ówczesną Warszawę z królewską podmiejską posiadłością w Ujazdowie. W ten sposób powstały współczesne place: Na Rozdrożu, Zbawiciela (d. Rotunda), Unii Lubelskiej, Plac Trzech Krzyży, Politechniki. Polne drogi łączące te place awansowały do rangi ulic. Kluczową częścią osi był trakt łączący Ujazdów z polami elekcyjnymi na Woli, nazywany Drogą Królewską. Autorem osi był prawdopodobnie Efraim Szreger. Oś oparta na schemacie latawca ma promienisty układ dróg.