Nowa Polska
Z Wikipedii
"Nowa Polska" - pismo konspiracyjne wydawane w Warszawie w latach 1940-1944, główny organ prasowy Konfederacji Narodu.
"Nowa Polska" była dwutygodnikiem. Wydawana była od jesieni 1940 r. do czerwca 1944. Pismo było drukowane, początkowo w prywatnej drukarni na Nowym Świecie, a po zlikwidowaniu jej przez Niemców w jednej z drukarni Tajnych Wojskowych Zakładów Wydawniczych. Było to możliwe dzięki porozumieniu, jakie z Jerzym Rutkowskim, szefem TWZW, zawarł Jerzy Hagmajer.
Nakład: 3000 egz.
Osobistą pieczę nad pismem sprawował Bolesław Piasecki, natomiast funkcję redaktora naczelnego pełnili kolejno:
- Jan Moszyński (ps. "Mielnicki") - od wiosny 1941 do 20 października 1942,
- Włodzimierz Pietrzak (ps. "Balk").
Wśród autorów pisujących do "Nowej Polski" byli prawie wszyscy ważniejsi działacze KN, m.in.: Bolesław Piasecki, publikujący pod pseudonimem "Wojciech z Królewca", o. Józef Warszawski, Wojciech Winkler, Jerzy Cybichowski, Wojciech Kętrzyński, Stanisław Hniedziewicz, Mieczysław Kurzyna, a także Andrzej Trzebiński i Wacław Bojarski.
"Nowa Polska" była przede wszystkim pismem publicystycznym, głównym narzędziem propagowania ideologii Konfederacji Narodu. Stąd stale obecny na jej łamach temat kształtu przyszłej Polski - liczne artykuły poświęcone były zarówno kwestiom ustrojowo-gospodarczym, jak i społecznym. Stale na kartach pisma przewijały się ściśle związane z programem Konfederacji hasła Imperium Słowiańskiego i uniwersalizmu.
Jako dodatek do "Nowej Polski" ukazywał się dwutygodnik "Fakty na tle idei". W 1942 zrezygnowano z jego wydawania, zastępując go nowym, samodzielnym pismem "Do broni!".
Bibliografia:
- Zofia Kobylańska, Konfederacja Narodu w Warszawie, Warszawa 1999.
- Kazimierz Malinowski, Tajna Armia Polska. Znak. Konfederacja Zbrojna. Zarys genezy, organizacji i działalności, Warszawa 1986.
