Nathan Twining
Z Wikipedii
Nathan Farragut Twining (11 października 1897 Monroe – 29 marca 1982 San Antonio) – amerykański wojskowy, generał lotnictwa
[edytuj] Biografia
Urodził się w miejscowości Monroe w stanie Wisconsin, w rodzinie posiadającej duże tradycje wojskowe, jego wujek Nathan Crook Twining był admirałem marynarki USA.
W 1916 roku wstąpił do wojska służąc jako podoficer w 3 pułku piechoty Oregonu (Gwardia Narodowa), pilnującego granicy z Meksykiem. W maju 1917 roku wstąpił do Akademii Wojskowej, którą ukończył w październiku 1918 roku otrzymując stopień podporucznika. Po ukończeniu akademii do czerwca 1919 roku był dowódcą kadetów w Akademii Wojskowej. W lipcu 1919 roku został skierowany do Europy do Korpusu Amerykańskiego w Niemczech.
We wrześniu 1919 roku wraca do Stanów Zjednoczonych, gdzie służy w piechocie. W sierpniu 1923 roku rozpoczyna naukę w szkole pilotów wojskowych w Brooks Field (Teksas), a następnie kontynuuje naukę w szkole wyższego pilotażu w Kelly Field (Teksas). Po ukończeniu tej szkoły we wrześniu 1924 roku zostaje instruktorem w szkole pilotów w Brooks Field. W dniu 16 listopada 1926 roku został oficjalnie przeniesiony z korpusu piechoty do lotnictwa i skierowany do bazy March Field w Kalifornii, gdzie był instruktorem pilotażu.
W lutym 1929 roku został przeniesiony do 18 Grupy Pościgowej stacjonującej na Hawajach, pełnił tam kolejno funkcje adiutanta, oficera personalnego i dowódcy 26 dywizjonu myśliwskiego. W 1932 został skierowany do bazy w Fort Crockett (Teksas), gdzie początkowo jest dowódcą 90 dywizjonu myśliwskiego, a następnie 60 dywizjonu obsługi. Później pełni służbę w dowództwie centralnego obszaru lotniczego w Chicago i ponownie w Fort Crockett, gdzie jest adiutantem 3 Grupy Myśliwskiej.
W latach 1935 – 1936 ukończył Szkołę Taktyczną Korpusu Lotniczego, a następnie Akademię Sztabu Generalnego, którą ukończył w 1939 roku. Następnie pracował w sztabach lotniczych.
W lutym 1942 roku został mianowany szefem sztabu lotnictwa na południowym Pacyfiku, przekształconego następnie w 13 Armię Lotniczą. W dniu 25 czerwca 1943 roku został dowódcą taktycznym wszystkich jednostek lotniczych wszystkich rodzajów sił zbrojnych działających na południowym Pacyfiku i było to pierwsze tego typu stanowisku w historii sił powietrznych USA.
W listopadzie 1943 roku został dowódcą nowoutworzonej 15 Armii Lotniczej we Włoszech, a już w styczniu 1944 roku zostaje dowódcą lotnictwa strategicznego w basenie Morza Śródziemnego. 2 sierpnia 1945 roku zostaje dowódcą 20 Armii Lotniczej na Pacyfiku, której samoloty dokonały zrzuciły bomby atomowe na Hiroszimę i Nagasaki.
Po zakończeniu II wojny światowej w październiku 1945 roku został przeniesiony do Kwatery Głównej Lotnictwa Kontynentalnego a w 1947 roku został dowódcą sił powietrznych na Alasce. W 1950 roku przeniesiony został do dowództwa sił powietrznych w Waszyngtonie. W dniu 30 lipca 1953 roku został szefem sztabu sił powietrznych USA i funkcję tę pełnił do 26 marca 1957 roku, został wtedy mianowany przez prezydenta Dwight D. Eisenhowera przewodniczącym Kolegium Szefów Połączonych Sztabów, funkcję tę pełni do 30 września 1960 roku. Następnie przechodzi do pracy cywilnej.
Zmarł w bazie Lackland Air Force Base w San Antonio i został pochowany na cmentarzu w Arlington.
[edytuj] Bibliografia:
- Czesław Feliks Krzemiński, Mieczysław Juchniewicz: Bomby nad Europą. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1989. ISBN 83-03-02567-8.
