Miguel Muñoz

Z Wikipedii

Miguel Muñoz Mozún (ur. 19 stycznia 1922 w Madrycie, zm. 16 lipca 1990 tamże) - były hiszpański piłkarz, pomocnik, najbardziej utytułowany trener piłkarski w tym kraju, przez większość kariery związany z Realem Madryt, z którym odniósł najwięcej sukcesów.

[edytuj] Kariera piłkarska

Występował w wielu zespołach juniorskich z Madrytu - Escolapios, Buenavista, Pavón, Imperio FC i Girod. Później grał dla CD Logroñés, Racingu Santander i Celty Vigo. W 1948 razem z Pahiño pomógł temu klubowi w zajęciu czwartego miejsca w Primera División, strzelił także bramkę w wygranym finale Copa del Rey przeciwko Sevilli. Po tym sezonie razem ze swoim kolegą został zakontraktowany przez działaczy Realu Madryt. Między 1948 a 1958 rozegrał 347 meczów w tym klubie. Siedmiokrotnie reprezentował Hiszpanię w międzynarodowych spotkaniach.

[edytuj] Kariera trenerska

Był trenerem rezerw Los Merengues - Plus Ultra CF - zanim w 1959 otrzymał posadę pierwszego trenera. To on jest "odpowiedzialny" za najbardziej pomyślne czasy dla tej ekipy. Kiedy szkoleniowcem był Muñoz, Real Madryt dominował w Primera División, wygrywając ją dziewięciokrotnie. Dwa razy triumfował także w Pucharze Mistrzów. Później trenował także Granada CF (1975-76), Hércules CF (1976-77), UD Las Palmas (1976-77) i Sevilla FC (1979-82).

Dwukrotnie powierzano mu opiekę nad reprezentacją Hiszpanii. W 1969 poprowadził ją w czterech meczach. Po przygodzie z Sevillą ponownie mu zaufano. Z tym szkoleniowcem La Selección dotarła do finału EURO 84 (porażka 0-2 z Francją) i ćwierćfinału Mundialu 86' (przegrana w karnych z Belgią). Po tej imprezie definitywnie ogłosił koniec kariery.

Zmarł 16 lipca 1990, w wieku 68 lat. Przyczyną zgonu był atak serca.