Mieczysław Dębicki (mechanik)
Z Wikipedii
 |
 Zawartość tej strony może naruszać prawa autorskie Jeżeli oznaczyłeś tę stronę jako podejrzaną o naruszenie praw autorskich, dodaj link do sekcji zgłoszone artykuły na WP:NPA. Tekst źródłowy prawdopodobnie pochodzi ze strony:
Link do tej strony został dodany do Wikipedia:Lista NPA.
|
Mieczysław Dębicki (ur. 1 stycznia 1905 w Warszawie, zm. 21 czerwca 1977) – inżynier, konstuktor samochodów i profesor.
Urodzony w Warszawie w 1905 był synem Zdzisława Dębickiego, publicysty i literata. Po ukończeniu 6 klas gimnazjalnych w Warszawie, Mieczysław Dębicki przeniósł się do Tczewa, gdzie został przyjęty do Państwowej Szkoły Morskiej na Wydział Mechaniczny. W 1924 r. uzyskał świadectwo dojrzałości, po czym odbył praktykę morską na stanowisku pomocnika mechanika okrętowego na statkach polskich na linii północnoatlantyckiej Duńskiego Towarzystwa Okrętowego "Det Ostasiatyske Co".
W 1925 r. wstąpił na Wydział Mechaniczny Politechniki Warszawskiej, gdzie po 3 latach nauki, w 1928 r., przerwał studia i zatrudnił się jako pomocnik mechanika okrętowego na statku Francuskiego Towarzystwa Okrętowego "Chargeurs Rennis". Zawitał do portów w Afryce, Ameryce Południowej i Europie.
W latach 1929-1932 powrócił na studia na Wydział Mechaniczny Politechniki Lwowskiej, gdzie w 1932 r. uzyskał dyplom inżyniera-mechanika z wyróżnieniem.
Mieczysław Dębicki z trudem uzyskał posadę urzędnika technicznego (swoją karierę zawodową zaczynał w okresie wielkiego kryzysu) w Związku Właścicieli Przedsiębiorstw Samochodowych w Warszawie, a następnie pracował jako zastępca kierownika warsztatów samochodowych w warszawskiej firmie Auto-Service. Po rocznej pracy na tym stanowisku przeszedł do Biura Technicznego fabryki silników lotniczych Polskich Zakładów Skody, mieszczącej się na Okęciu.
W latach 1934-1939 pracował w Biurze Studiów Państwowych Zakładów Inżynierii w Warszawie, początkowo jako konstruktor, a następnie jako starszy konstruktor i kierownik grupy konstrukcyjnej. Pod jego kierunkiem zostały opracowane projekty dużego luksusowego samochodu osobowego o mocy 100 KM, projekty podwozi samochodów ciężarowych i autobusów, samochód ciężarowy o ładowności 4 tony typu PZInż 703, samochód ciężarowy o ładowności 4 tony typu PZInż 713, projekt podwozia popularnego samochodu osobowego typu AW i wiele innych, na które Dębicki uzyskał kilka patentów.
W okresie przedwojennym inż. Mieczysław Dębicki był rzeczoznawcą ds. samochodowych w Towarzystwach Ubezpieczeniowych Port Polonia oraz Assicurazioni Generali Trieste. Pracę dydaktyczną rozpoczął w 1936 r., prowadząc wykłady z przedmiotu "Budowa samochodów" w Państwowej Szkole Technicznej Lotniczo-Samochodowej w Warszawie. Dalsze jego plany pokrzyżowała wojna.
W trakcie okupacji imał się różnych zajęć – prowadził hurtownię artykułów chemicznych, był wspólnikiem rzemieślniczego warsztatu samochodowego, wytwarzał także wózki dziecięce. Wstąpił do szeregów Armii Krajowej, gdzie był odpowiedzialny za przygotowywanie samochodów do akcji, adaptacji wnętrz do celów zwiadowczych, maskowanie uzbrojenia i aparatów radiowych oraz pomagał wystawiać fałszywe dokumenty. Po kapitulacji powstania warszawskiego znalazł się w konwoju do obozu koncentracyjnego. W drodze udało mu się uciec i ukrył się do końca wojny w podwarszawskim oddziale Czerwonego Krzyża.
Wkrótce po wyzwoleniu Warszawy, w lutym 1945 r., Mieczysław Dębicki rozpoczął pracę przy organizowaniu Państwowego Przedsiębiorstwa Transportowego, natomiast w marcu 1945 r. został oddelegowany jako członek Morskiej Grupy Operacyjnej do Bydgoszczy z poleceniem zorganizowania gdańskiego oddziału tego przedsiębiorstwa.
1 czerwca 1945 r. zatrudniony został na Politechnice Gdańskiej, gdzie jego pierwszym zadaniem było zorganizowanie od podstaw Katedry Budowy Pojazdów Mechanicznych wchodzącej w skład Wydziału Mechanicznego Politechniki Gdańskiej, z czego wywiązał się celująco. Jesienią 1946 r. Zjednoczenie Przemysłu Motoryzacyjnego i Centralny Zarząd Motoryzacji powierzyli mu zadanie opracowania konstrukcji samochodu ciężarowego i projektu podwozia i nadwozia samochodu ciężarowego o ładowności 3,5 tony. Cel udało się osiągnąć w rekordowym tempie – 1 lutego 1947 r. przy współpracy z inż. Jerzym Wernerem, w oparciu o przedwojenny PZInż 713, powstał pierwszy polski powojenny samochód ciężarowy: Star 20. Natychmiast uruchomiono jego masową produkcję, a jego twórcy zostali obsypani nagrodami.
16 maja 1949 r. inż. Mieczysław Dębicki został mianowany profesorem nadzwyczajnym, zaś 1 lipca 1960 r. – profesorem zwyczajnym.
Profesor Mieczysław Dębicki był wybitnym naukowcem, pedagogiem i organizatorem. Znał 4 języki obce: angielski, niemiecki, francuski i rosyjski. Zmarł 2 lata po przejściu na emeryturę. Pozostawił po sobie wielki dorobek i na zawsze zapisał się na kartach historii polskiej motoryzacji.
