Maria Minczewska

Z Wikipedii

Maria Minczewska (ur. 23 czerwca 1922 r. w Zamościu, zm. 17 czerwca 1980 r. w Warszawie) - polska pielęgniarka, pedagog, działaczka społeczna, oficer.

Absolwentka Liceum Ogólnokształcącego im. Adama Mickiewicza w Zamościu (1939). Po wybuchy II wojny światowej była ochotniczką-sanitariuszką w ewakuacyjnym szpitalu wojskowym działającym w tymże liceum. 1 września 1940 r. rozpoczęła naukę w Warszawskiej Szkole Pielęgniarek, którą ukończyła w 1942 r. Działała również w konspiracji. Następnie podjęła pracę w Klinice Dziecięcej prof. Mieczysława Michałowicza w Warszawie. Po kilku miesiącach wróciła do Zamościa. W latach 1943-1945 pracowała w tamtejszym szpitalu powiatowym, m.in. pomagała w ucieczkach rannym partyzantom z terenu Zamojszczyzny.

Po zakończeniu wojny wstąpiła do 68. Wojskowego Polowego Szpitala. W latach 1945-1946 pracowała w krakowskim Państwowym Urzędzie Repatriacyjnym (PUR). Następnie w inspektoracie szkolnym w Nowym Targu (1946-1947). Zajmowała się tam zagadnieniami związanymi z higieną szkolną. W latach 1947-1949 pracowała w Powiatowym Ośrodku Zdrowia w Zamościu jako instruktorka pielęgniarek. Od 1949 r. do 1954 r. była inspektorką i wizytatorką szkół medycznych w Wojewódzkim Wydziale Zdrowia PWRN w Łodzi. Później wyjechała do Białegostoku gdzie pełniła funkcję kierowniczki szkolenia w szkole pielęgniarskiej (1954-1956). W latach 1956-1962 była kierowniczką szkolenia i nauczycielką w Studium Nauczycielskim Szkół Medycznych w Warszawie. Ukończyła także zaocznie studia pedagogiczne na Uniwersytecie Warszawskim. Następnie pełniła funkcję dyrektorki studium nauczycielskiego (1962-1964).

W latach 1964-1972 pracowała w Ministerstwie Obrony Narodowej jako inspektor ds. pielęgniarstwa. Pełniła tam także funkcję sekretarza Rady Naukowej Szefostwa Służby Zdrowia MON. Zajmowała się też wydawaniem Biuletynu Informacyjno-Szkoleniowego oraz opracowywaniem programów nauczania dla pielęgniarek pracujących w wojskowej służbie zdrowia. Organizowała i prowadziła kursy dla pielęgniarek z placówek wojskowych.

Była współautorką "Podręcznika dla pielęgniarek wojskowych" wydanego w 1967 r. przez MON. Opisała w nim historię pielęgniarstwa i zasady pielęgnowania. Za opracowanie otrzymała nagrodę MON. Współtworzyła również 7-językowy słownik medyczny przeznaczony dla pracowników wojskowej służby zdrowia.

W maju 1972 r. przeszła na emeryturę wojskową. Do końca roku pracowała w Ośrodku Metodycznym przy Studium Nauczycielskim Średnich Szkół Medycznych w Warszawie. Od stycznia 1973 r., kiedy to zreorganizowano placówkę została dyrektorką Centrum Doskonalenia Nauczycieli Średnich Kadr Medycznych w Warszawie. Pracowała tam do 1977 r., a następnie przeszła na emeryturę. Działała wówczas w Dzielnicowej Radzie Narodowej na warszawskiej Ochocie.

[edytuj] Wyróżnienie i medale

• 1951 - odznaka za wzorową pracę w służbie zdrowia;
• 1965 - srebrna odznaka Związków Zawodowych Służby Zdrowia;
• 1969 - brązowy medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny;
• 1977 - Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski;
• 1977 - nagroda I. stopnia Ministerstwa Oświaty i Wychowania;
• 1978 - medal Komisji Edukacji Narodowej^[1].

11 maja 1984 r. Maria Minczewska została patronką Medycznego Studium Zawodowego w Białej Podlaskiej^[2], a 11 czerwca 1988 r. MSZ w Kędzierzynie-Koźlu^[1].

[edytuj] Publikacje

• Maria Minczewska, Krystyna Święcicka; Opieka nad chorymi i rannymi, Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich: zlec. Zarządu Głównego Polskiego Czerwonego Krzyża, Warszawa 1976;
• Maria Minczewska; Praca pielęgniarki, Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, Warszawa 1973;
• Teksty wybrane z historii pielęgniarstwa w Polsce: materiały pomocnicze dla nauczycieli pielęgniarstwa, wyboru dokonała Maria Minczewska, Centrum Doskonalenia Nauczycieli i Średnich Kadr Medycznych, Warszawa 1974;
• Władysław Szenajch; Trzy pielęgniarki : Florencja Nightingale, Katarzyna Bakunina, Zofia Szlenkierówna, Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, Warszawa 1974, przedmowa: Maria Minczewska;
• Maria Minczewska; Podręcznik dla pielęgniarek wojskowych, Ministerstwo Obrony Narodowej, Warszawa 1967.

Przypisy

[edytuj] Źródła

• Encyklopedia dla pielęgniarek, red. Józef Bogusz, PZWL, Warszawa 1990, s. 267, ISBN 83-200-1191-4