Marek Koterski
Z Wikipedii
Marek Koterski (ur. 3 czerwca 1942 w Krakowie) – polski reżyser filmowy i teatralny, scenarzysta, aktor i dramatopisarz. Ojciec Michała Koterskiego.
Studiował filologię polską i historię sztuki na Uniwersytecie Wrocławskim. Ukończywszy polonistykę, przez pewien czas przygotowywał się do doktoratu, jako asystent na tejże uczelni. Przez rok studiował również malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, w pracowni Eugeniusza Eibischa. W 1972 r. ukończył Wydział Reżyserii PWSFTviT w Łodzi i w roku 1977 roku obronił dyplom.
Spis treści |
[edytuj] Filmy fabularne
Reżyserował tylko własne scenariusze. Debiutował jako reżyser w 1984 roku filmem Dom wariatów z Tadeuszem Łomnickim i Markiem Kondratem, zdobywając na festiwalu w Koszalinie nagrodę. Losy głównego bohatera kontynuowane były w jego filmach: Nic śmiesznego (1995), Ajlawju (1999), Dzień świra (2002) oraz Wszyscy jesteśmy Chrystusami (2006). Za zrealizowany dramat Życie wewnętrzne odebrał nagrodę za reżyserię na festiwalu w Gdyni. Ponadto zrealizował film
[edytuj] Filmy dokumentalne
Koterski jest również twórcą filmów dokumentalnych, w tym kilku poświęconych teatrowi i ludziom teatru - Naprzód (1976), Piąty międzynarodowy festiwal festiwali teatrów studenckich (1976), Teatr - reżyser i tworzywo (1978), Teatr - reżyser i aktor (1978 - poświęcony próbom do Snu srebrnego Salomei prowadzonym przez Adama Hanuszkiewicza ), Na to wszystko trzeba popatrzeć z tej drugiej, pogodniejszej strony (1979, portet aktora Romana Kłosowskiego).
[edytuj] Pozostała twórczość
Wystąpił także jako "Ktoś" w reżyserowanym przez siebie filmie Dom wariatów oraz w roli doktora Janika w filmie fabularnym Seszele (1990) w reż. Bogusława Lindy.
Prowadził eksperymentalny Teatr Otwartej Sceny. Opublikował wiele utworów literackich oraz prac krytycznych z zakresu literatury, teatru i filmu.
Był także autorem i reżyserem sztuk teatralnych: Nienawidzę we Wrocławskim Teatrze Współczesnym im. Edmunda Wiercińskiego (1992), Zęby 2 w Teatrze Polskim w Poznaniu (1992), Zęby w Teatrze Dramatycznym w Warszawie (1996), Dom wariatów w Teatrze Ateneum im. Stefana Jaracza w Warszawie (1998).
Jako pisarz zadebiutował opowiadaniem Zaczerpnąć dłonią, inspirowanym śmiercią Zbyszka Cybulskiego.
W swoich filmach nierzadko obsadzał swojego syna, Michała Koterskiego (ur. 29 grudnia 1979).
[edytuj] Nagrody
- 2007 - Wszyscy jesteśmy Chrystusami - Orzeł, Polska Nagroda Filmowa w kategorii: najlepszy scenariusz
- 2006 - XII Ogólnopolski Konkurs na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej - nagroda dla autora tekstu dramatycznego za sztukę Dzień świra
- 2006 - Wszyscy jesteśmy Chrystusami - Tarnów (Tarnowska Nagroda Filmowa) nagroda jury młodzieżowego
- 2006 - Wszyscy jesteśmy Chrystusami - Tarnów (Tarnowska Nagroda Filmowa) Brązowa Statuetka Leliwity - Nagroda Główna
- 2004 - "Wielki FeFe" za całokształt twórczości na "Felliniadzie" w Warszawie
- 2003 - Dzień świra - Tarnów (Tarnowska Nagroda Filmowa) nagroda specjalna jury młodzieżowego za scenariusz do filmu
- 2003 - Dzień świra - Orzeł, Polska Nagroda Filmowa w kategorii: najlepszy scenariusz
- 2003 - Dzień świra - Orzeł, Polska Nagroda Filmowa (nominacja) w kategorii: najlepsza reżyseria
- 2003 - Doroczna Nagroda Ministra Kultury w dziedzinie filmu
- 2002 - Dzień świra - Lubomierz (FF Komediowych) Brązowy Granat
- 2002 - Dzień świra - Ińsko (Ińskie Lato Filmowe) "Złota Rybka"
- 2002 - Dzień świra - Gdynia (do 1986 Gdańsk) (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych) nagroda Stowarzyszenia Filmowców Polskich za "twórcze przedstawienie współczesności"
- 2002 - Dzień świra - Gdynia (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych) Grand Prix (Wielka Nagroda Jury "Złote Lwy")
- 1999 - Warszawa - III nagroda za dramat Dzień świra w zamkniętym konkursie na utwór dramatyczny ogłoszonym przez TVP
- 1992 - Szczecin - XXVII OPTMF wyróżnienie za teksty piosenek w przedstawieniu "Nienawidzę" (Teatr Rzeczy Znalezionych w Opolu)
- 1987 - Życie wewnętrzne - Syrenka Warszawska (nagroda Klubu Krytyki Filmowej SDP) w kategorii filmu fabularnego
- 1987 - Życie wewnętrzne - Koszalin (KSF "Młodzi i Film") Wyróżnienie Jury
- 1987 - Życie wewnętrzne - Koszalin (KSF "Młodzi i Film") nagroda ZSMP nagroda ZW ZSMP w Słupsku dla najlepszego filmu w słupskiej edycji Koszalińskich Spotkań Filmowych
- 1987 - Życie wewnętrzne - Gdynia (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych) nagroda za reżyserię
- 1985 - Dom wariatów - Wawrzyn "Radaru" (przyznawany przez tygodnik "Radar")
- 1985 - Dom wariatów - Koszalin (KSF "Młodzi i Film") nagroda za debiut reżyserski za debiut pełnometrażowy
- 1985 - Dom wariatów - Koszalin (KSF "Młodzi i Film") nagroda dziennikarzy nagroda im. Wojciecha Wiszniewskiego; dla najciekawiej zapowiadającej się indywidualności twórczej
