Maksim Rudomietkin

Z Wikipedii

Maksim Gawriłowicz Rudomietkin (ur. w 1818, zm. w 1877) - rosyjski reformator religijny, przywódca mołokańskiej grupy religijnej "Nowych Izraelitów", znany jako "Król Siedmiu Świętych Duchów".

Pochodził z miasta Ałgasow w guberni tambowskiej. W 1826 jego rodzina porzuciła wiarę prawosławną, stała się mołokanami i osiedliła we wsi Nikitino w guberni erewańskiej. Rudomietkin rozpoczął działalność misyjną. W 1833 podczas domniemanych "zstąpień Ducha Świętego" wyłoniła się spośród mołokanów grupa zwolenników Rudomietkina, zwana "Skaczącymi" lub "Nowymi Izraelitami", która mnożyła "cuda" i "objawienia". We wrześniu 1858 był zesłany do Klasztoru Sołowieckiego z powodu wygłaszania kazań przeciwko carowi i prawosławiu. Następnie zesłano go do klasztoru w Suzdalu, gdzie pozostał 9 lat i gdzie przypuszczalnie został zakatowany na śmierć (dożywotnie więzienie i tortury były w carskiej Rosji zwyczajową karą dla "heretyków"). W więzieniu napisał wiele pism religijnych, które w miniaturowych rękopisach (na bibułkach o wymiarach 4 na 3,5 cm) były przemycane na zewnątrz. Na początku XX w. te rękopisy zostały zebrane i wydane jako książka pt. Duch i Życie, Księga Słońca (Духъ И Жизня, Книга Солнца), uznana przez część mołokanów- zwolenników Rudomietkina, zwanych od jego imienia "Maksymistami", za "świętą księgę". W tej księdze Rudomietkin zawarł szereg proroctw, m.in. to, że nigdy nie umrze. Podczas nabożeństw "Maksymistów" na stole zwanym priestoł (престолъ) kładzione są trzy księgi: Biblia z apokryfami, Nowy Testament i dzieło Rudomietkina "Duch i Życie".

Zwolennicy Rudomietkina wierzą, iż nie umarł, lecz wstąpił do nieba. Opowiadają legendę wg której po "pozornej śmierci" Rudomietkina jego najstarszy syn z przyjacielem przybyli, aby zobaczyć jego grób, ponieważ nie wierzyli w śmierć Rudomietkina. Strażnik pokazał im stary i zniszczony grób. Na pytanie, dlaczego pokazuje stary grób, gdy Rudomietkina pochowano przecież niedawno, strażnik odpowiedział, że "Szukacie żyjącego wśród zmarłych".