Magia chaosu
Z Wikipedii
Magia chaosu jest stosunkowo młodą formą magii. Jej adepci twierdzą, że mogą magicznie wpływać na rzeczywistość za pomocą zmienionych stanów świadomości i zmiany swojego paradygmatu na czas rytuału magicznego. W rytuałach nie używają rekwizytów - typowych dla starszych form magii ceremonialnej.
Spis treści |
[edytuj] Historia
Po śmierci Aleistera Crowleya, w stosunkowo nielicznej subkulturze okultystów Wielkiej Brytanii magia stawała się coraz bardziej eksperymentalna i osobista, a równocześnie coraz mniej ograniczona tradycją. Głównymi przyczynami tego stanu rzeczy była dostępność uprzednio sekretnych informacji na temat okultyzmu (szczególnie po ukazaniu się drukiem prac Crowleya i Israela Regardie), przykład radykalnie nieortodoksyjnej magii Zos Kia Cultus Austina Osmana Spare'a, wpływy dyskordianizmu, wzrastające dzięki rosnącej popularności wiary wicca, zainteresowanie magią i w końcu dostępność narkotyków psychodelicznych.
Określenie magia chaosu wprowadził po raz pierwszy Peter Carroll w swojej kultowej książce Liber Null. W książce tej Carroll zawarł wiele swych pomysłów na temat praktyk magicznych, które były znacząco odmienne od nauk tajemnych z czasów Crowleya. Książka ta, wraz z "Psychonautą" tegoż autora, pozostaje główną wykładnią magii chaosu. Ostatnio dużo się również mówi o książce Phila Hine "Magia Chaosu", która zawiera spis technik magii chaosu oraz jego rozważania na temat chaosu. Ludzie, którzy identyfikują się z ideami zawartymi w tych książkach nazywani są chaotami, a magowie którzy praktykują tę ścieżkę magii magami chaosu.
Carroll był też jednym z założycieli Magicznego Paktu Iluminatów Thanaterosa, czy też krócej: Iluminatów Thanaterosa (IOT), magicznego obrządku, który po dziś dzień kontynuuje studia nad magią chaosu. Większość autorów książek o tej dziedzinie magii, jak również wiele osób ją praktykujących powołuje się na związek z tą organizacją. W ogólności jednak, magia chaosu jest jedną z mniej zorganizowanych gałęzi magii.
[edytuj] Zmiana paradygmatu magicznego
Prawdopodobnie najbardziej uderzającą cechą magii chaosu jest idea zmiany paradygmatu magicznego. Zapożyczając to określenie od Kuhna, Carroll stworzył technikę dowolnego zmieniania modelu (paradygmatu) magii i uczynił ją podstawową formą pracy maga chaosu. Polega ona na tym, że chaota zmienia swój światopogląd na temat magii na czas praktyk magicznych. Czyni tak po to, by móc w maksymalnie prosty sposób przeprowadzić rytuał magiczny, a może to polegać na przykład na uwierzeniu w panteon egipski celem pozyskania pożądanego zestawu symboli do danej praktyki. Do innego typu praktyk może być wykorzystany zupełnie inny paradygmat magiczny, o ile lepiej opisuje sferę, której ma dotyczyć rytuał. Oznacza to, iż magia jest tylko środkiem osiągnięcia celu, nie zaś celem samym w sobie.
[edytuj] Stan gnostyczny
Innym ważnym pojęciem wprowadzonym przez Carrolla jest stan gnostyczny, zwany też po prostu gnozą. Definiuje się ją jako stan świadomości, który w teorii magii Carrolla jest niezbędny do wykonania większości form magicznych. Jest to znaczące odstępstwo od wcześniejszych teorii, które opisywały magiczne energie i esencje, byty duchowe i działania symboliczne jako źródło mocy magicznych. Koncepcja Carrolla nawiązuje do znacznie starszego buddyjskiego pojęcia Samadhi, które zostało spopularyzowane na Zachodzie przez Crowleya i później badane przez Austina Osmana Spare'a.
Stan gnostyczny zachodzi, kiedy umysł jest skupiony na jednym punkcie, myśli lub celu, a inne myśli są odrzucone z pola świadomości. Każdy z parających się magią chaosu wypracowuje swój własny sposób osiągania tego stanu. Najbardziej rozpowszechnionymi technikami są: wykorzystywanie długotrwałej medytacji, orgazmu, zadawanie sobie bólu, czy używanie narkotyków psychoaktywnych. Jedna z teorii głosi, że skupiona myśl czy intencja, doświadczona podczas stanu gnostycznego, a następnie szybko zapomniana przez świadomość i wysłana podświadomości jest tam aktywowana. Wpisuje się ona w podświadomość dokładnie tak, jak wpisane są tam nieświadome funkcje ciała takie jak oddychanie czy bicie serca. Proces ten nazywany jest tworzeniem sigilu lub sigilizacją, jest to jedna z podstawowych technik w magii chaosu.
[edytuj] Techniki magii chaosu
W magii chaosu panuje niezwykła dowolność, najważniejsza jest jednak wiara: mag chaosu powinien umieć pracować z wieloma systemami magicznymi, gdyż magia jest jedynie środkiem do osiągnięcia celu. Magia Chaosu zakłada, że można korzystać z wielu struktur magicznych zależnie jedynie od tego, która w danym wypadku wydaje się najbardziej odpowiednia.
Podstawowymi technikami samej magii chaosu są: sigile, praca z godformami , rytuały i tworzenie serwitorów.
