Lothar von Trotha
Z Wikipedii
Adrian Dietrich Lothar von Trotha (ur. 3 lipca 1848 w Magdeburgu; zm 31 marca 1920 w Bonn) - pruski generał piechoty.
W 1865 zgłosił się do wojska pruskiego i brał udział w wojnie niemiecko-austriackiej. Podczas wojny francusko-pruskiej w 1871 odznaczony został Krzyżem Żelaznym II Klasy. 17 sierpnia 1900 został dowódcą 1. Wschodnioazjatyckiej Brygady piechoty biorącej udział w zwalczaniu powstania bokserów w Chinach. 3 maja 1904 został mianowany dowódcą Schutztruppe w Niemieckiej Afryce Południowo-Zachodniej.W latach 1904-1905 był jednocześnie gubernatorem koloni.
Podczas powstania Herero w 1904 rozgromił powstańców tubylskich w bitwie pod Waterbergiem. Herero musieli wycofać się na pustynię Kalahari, gdzie wielu z nich umarło z pragnienia. Ponadto niemieckie patrole strzegły źródeł wody, strzelając do zbliżających się tubylców. Zaledwie części z nich udało się zbiec do sąsiednich terytoriów brytyjskich. Jesienią 1904 doszło do kolejnego powstania ludu Nama pod wodzą Hendrika Witboi i Jakoba Morenga po śmierci Hendrika Witboi w bitwie pod Fahlgras, von Trotha uważał swoje zadanie za wykonane i powrócił do Niemiec. Za swoje osiągnięcia podczas tych powstań odznaczony został orderem Pour le Mérite, jednak demonstracyjnie nie przyjęty przez cesarza Wilhelma II.
Szczególnie kontrowersyjny był jego list do ludu Herero z 1904 roku, w którym groził strzelaniem do kobiet i dzieci.
[edytuj] List do Herero
|
Aufruf an das Volk der Herero Abschrift zu O.K. 17290 Osombo-Windembe, den 2. Oktober 1904 Ich der große General der deutschen Soldaten sende diesen Brief an das Volk der Herero. Die Hereros sind nicht mehr deutsche Untertanen. Sie haben gemordet und gestohlen, haben verwundeten Soldaten Ohren und Nasen und andere Körperteile abgeschnitten, und wollen jetzt aus Feigheit nicht mehr kämpfen. Ich sage dem Volk: Jeder der einen der Kapitäne an eine meiner Stationen als Gefangenen abliefert, erhält 1000 Mark, wer Samuel Maharero bringt, erhält 5000 Mark. Das Volk der Herero muß jedoch das Land verlassen. Dieser Erlaß ist bei den Appells der Truppen mitzuteilen mit dem Hinzufügen, daß auch der Truppe, die einen der Kapitänen fängt, die entsprechende Belohnung zuteil wird und das Schießen auf Weiber und Kinder so zu verstehen ist, daß über sie hinweggeschossen wird, um sie zum Laufen zu zwingen. Ich nehme mit Bestimmtheit an, daß dieser Erlaß dazu führen wird, keine männlichen Gefangenen mehr zu machen, aber nicht zu Grausamkeiten gegen Weiber und Kinder ausartet. Diese werden schon fortlaufen, wenn zweimal über sie hinweggeschossen wird. Die Truppe wird sich des guten Rufes des Deutschen Soldaten bewußt bleiben. der Kommandeur |
