Leon Wolf
Z Wikipedii
Leon Wolf (ur. 11 kwietnia 1883 w Szonychlu, zm. 8 marca 1968 w Cieszynie), adwokat, poseł do parlamentu Czechosłowacji (1925-29 i 1935-39), senator RP, działacz polski na Zaolziu w latach 1920-38.
Pochodził z zamożnej katolickiej rodziny chłopskiej. W latach 1895-1904 uczęszczał do polskiego gimnazjum w Cieszynie, skąd po zdaniu matury wyruszył do Wiednia studiować prawo. W stolicy Austrii zaangażował się w działalność Polskiego Zrzeszenia Studentów "Znicz" jednoczącego polskich uczniów ze Śląska przebywających w Wiedniu.
W okresie 1906-07 był również słuchaczem Uniwersytetu Karola w Pradze, zetknął się tam z czeskimi środowiskami politycznymi i opanował język czeski w stopniu biegłym.
W 1909 roku doktoryzował się z prawa, w tym samym roku poślubił Austriaczkę Zofię Selinger, z którą miał trójkę dzieci: Wandę (1909), Aleksandrę (1912) i Leona (1918).
Po studiach podjął pracę jako koncypient w kancelarii adwokackiej we Frysztacie, z którym odtąd związał się na dłużej.
W tym czasie szefował też powstałemu w 1883 roku Związkowi Ślązaków Katolików (ZŚlK).
Po roztrzygnięciu problemu przynależności Zaolzia na niekorzyść Polski w 1920 roku, pozostał w Czechosłowacji, gdzie przewodniczył regionalnemu oddziałowi Związku Polaków.
W latach 1925-29 posłował do parlamentu w Pradze, przyłączając się do frakcji republikanów-agrariuszy jako hospitant.
W 1935 roku ponownie wybrano go posłem - Związek Polaków zawarł wówczas sojusz wyborczy ze Słowacką Partią Narodową ks. Hlinki i Karpatorusinami.
8 października 1938 roku stał na czele komitetu witającego polskie wojska i reprezentantów państwa na Zaolziu, dzień później objął posadę starosty frysztackiego.
22 listopada 1938 roku, po zrzeczeniu się przez Wolfa funkcji starosty na korzyść Sembola, prezydent Mościcki mianował go senatorem V kadencji. Jako marszałek senior przewodził 30 listopada 1938 roku pierwszym obradom ostatniego senatu II RP.
Był na tyle popularną na Śląsku postacią, że władze sanacyjne zdecydowały się w lutym 1939 roku na nazwanie jego imieniem ulicy we Frysztacie (przy której znajdował się dom rodziny Wolfów).
Po wejściu ne tereny Śląska wojsk niemieckim, Wolf ewakuował się wraz z częścią warstw rządzących do Włodzimierza Wołyńskiego, by po kilku tygodniach wrócić przez Lwów do centralnej Polski. Na parę miesięcy zamieszkał w Warszawie.
Po 1947 roku, gdy stało się jasne, że Zaolzie znów przypadnie Czechosłowacji, zamieszkał na terenie polskiej części Śląska, w 1965 roku przeprowadził się ostatecznie do Cieszyna. Jego willę we Frysztacie władze czeskosłowackie skonfiskowały, podjęły też starania o wydanie Wolfa jako zdrajcy ojczyzny.
W latach 1950-51 aresztowany przez UB i więziony w Katowicach (zarzucano mu szkodzenie stosunkom z bratnim krajem socjalistycznym), wypuszczony na skutek uniewinniającego wyroku sądu.
Zmarł w Cieszynie, pochowany został w grobowcu Halfarów na tamtejszym cmentarzu komunalnym (żoną Halfara, prezydenta Cieszyna, była jego córka Wanda).
