Lampa Döbereinera
Z Wikipedii
Lampa Döbereinera
Dnia 27 lipca 1823 roku Johann Wolfgang Döbereiner, 43-letni profesor chemii uniwersytetu w Jenie, stwierdził niezwykle szybkie spalanie wodoru w obecności platyny. O swoim odkryciu w ciągu tygodnia poinformował pięciu redaktorów czasopism i Goethego. 3 sierpnia 1823 uzupełnił to odkrycie naukowe skonstruowaniem zapalniczki opartej na samorzutnym zapalaniu się wodoru w obecności gąbczastej platyny przez co skonstruował lampę.
Miesiąc później odkrycia Döbereinera zostały opublikowane w Journal für Chemie und Physik, Annalen der Physik, Neues Journal der Farmacie, Isis i w genewskim czasopiśmie Bibliotheque Universelle. W sierpniu Kastner opisał je w liście wysłanym z Erlangen do przebywającego w Paryżu Liebiga, który za radą Humboldta zawiadomił Thenarda, a ten 26 sierpnia przedstawił odkrycie w Akademii Nauk.
Dalsze doświadczenia Thenarda i Piotra Dulonga, zreferowane 15 września w Akademii skłoniły Hatchette'a do zawiadomienia Michaela Faradaya w Londynie. Faraday rozpoczął własne doświadczenia i w październiku przedstawił je w londyńskim Journal of Science and Arts. W tym samym miesiącu, to jest w październiku, Döbereiner opublikował monografię poświęconą badanemu problemowi, a Philosophical Magazine zamieścił angielskie przekłady prac Döbereinera, Thenarda i Dulonga.
I tak w ciągu trzech miesięcy od dnia dokonania odkrycia zostało ono opisane w monografii i kilkunastu europejskich czasopismach naukowych.
[edytuj] Zobacz też:
- Lampa Davy'ego, Lampa naftowa Łukasiewicza
[edytuj] Literatura
- T.W.H.Brock, Historia Chemii, Wydawnictwo Prószyński i S-ka, Warszawa 1999, ISBN 83-7180-719-8
