Kultura urn domkowych
Z Wikipedii
kolor ciemnozielony grupy nordyckie,
kolor ciemnoczerwony kultura jastorfska,
kolor żółty grupa Harpstedt-Nienburger,
kolor pomarańczowy plemiona celtyckie,
kolor oliwkowy kultura pomorska,
kolor mocnozielony Kultura urn domkowych,
kolor jasnoczerwony kultura wschodniobałtycka strefy leśnej,
kolor fioletowy kultura kurhanów zachodniobałtyjskich,
kolor turkusowy Kultura miłogradzka,
kolor czarny grupy estońskie
Kultura urn domkowych była kulturą epoki żelaza w Saksoni-Anhalt na przedgórzu Harzu dolną Soławą, środkową Łabą po tereny wokół dzisiejszego Magdeburga istniejącą w okresie pomiędzy IX a V wiekiem z rozkwitem w VII wieku p.n.e..
Nazwa kultury pochodzi od charakterystycznego kształtu urn. Ciała po spaleniu chowano w popielnicach w kształcie chat na planie czworoboku lub koła, zazwyczaj z czworobocznym otworem pełniącym rolę drzwi zamykanych przez dopasowaną, glinianą płytkę. umieszczanych bądź bezpośrednio w ziemi bądź w kamiennych grobach skrzynkowych. Poza urnami w grobie umieszczano ceramikę oraz metalową biżuterię. Według niektórych autorów forma grobów skrzynkowych każe uznać kulturę urn domkowych za dość blisko spokrewnioną z kulturą pomorską.
Uważa się, że kultura ta powstała pod wpływem kulture występujących w środkowej Italii.
[edytuj] Literatura
- Hallstattzeit, Die Altertümer im Museum für Vor- und Frühgeschichte, ks. 2 , 1999, ISBN: 3-8053-2566-5
