Kultura natufijska
Z Wikipedii
Kultura natufijska kultura mezolitu bliskowschodniego. Nazwa pochodzi od stanowiska archeologicznego Wadi-an-Natuf, w Izraelu, z około IX tysiąclecia p.n.e.. Kultura została zdefiniowana w latach 30. XX wieku w wyniku badań wykopaliskowych na Górze Karmel prowadzonych przez Dorothy Garrod.
Ślady tej kultury odkryto w kilku miejscach na Bliskim Wschodzie, tak w jaskinach, jak i na terenach otwartych. Narzędzia z tego okresu są jeszcze głównie wytwarzane z kamienia (krzemień), rogu i kości. Największy rozwój kultury przypadał na okres między 10500 a 9000 p.n.e. Natufijczycy byli myśliwymi polującymi na antylopy oraz zbieraczami żołędzi, orzechów, orzeszków pistacjowych i dziko rosnących zbóż. Zamieszkiwali osiedla użytkowane przez lata, w których dominującą formą domu była budowla wzniesiona na planie okręgu, częściowo wkopana w grunt. Każda większa osada posiadała satelickie obozowiska wykorzystywane w czasie zbierackich wypraw. Środowiskiem, w którym się najchętniej osiedlali była strefa między nadmorskimi nizinami a linią wzgórz wysoczyzn. Około 9000 r. p.n.e. kiedy klimat stał się bardziej suchy, nad Eufratem doszło do pierwszych prób uprawy zbóż. Do ciekawszych stanowisk tej kultury zalicza się stanowiska na górze Karmel oraz w Mugharet el-Wad i Abu Hurejra.
Zobacz też: prehistoria
