Konstanty Kazimierz Brzostowski
Z Wikipedii
Konstanty Kazimierz Brzostowski | |
Herb | |
Data wyboru | 1687 |
Urodzony | 1644 |
Zmarł | 1722 |
Konstanty Kazimierz Brzostowski herbu Strzemię (ur. 1644 – zm. 1722 w Dąbrownie), hrabia Państwa Kościelnego, prałat domowy papieża, biskup wileński od 1687, biskup smoleński od 1685, pisarz wielki litewski, sekretarz wielki litewski, opat komendatoryjny mogilski.
W 1661 mianowany kanonikiem wileńskim, kaznodzieja katedralny od 1664. W 1665 rozpoczął studia teologiczne w Rzymie. W 1669 powrócił do kraju z tytułem doktora teologii. W 1671 został sekretarzem wielkim litewskim, nieco później pisarzem wielkim litewskim. W 1684 awansowany na biskupstwo smoleńskie, od 1687 biskup wileński. Był przeciwnikiem rodu Sapiehów. W 1689 został czynnie znieważony na sejmie w Warszawie przez posła opłaconego z kasy sapieżyńskiej. Zmuszony został osadzić w więzieniu zadenuncjowanego przez Sapiehów Kazimierza Łyszczyńskiego, oskarżonego o ateizm. Był jednym z sędziów, którzy podpisali jego wyrok śmierci.
W 1692 wdał się w nowy konflikt z Sapiehami sprowokowany osadzeniem na leżach zimowych w dobrach biskupich wojsk litewskich, dowodzonych przez hetmana wielkiego litewskiego Kazimierza Jana Sapiehę. Brzostowski uzyskał wówczas wsparcie króla Jana III Sobieskiego, który nie życzył sobie wzrostu wpływów sapieżyńskich w Wielkim Księstwie Litewskim. Czując za sobą potęgę dworu królewskiego 18 kwietnia 1694 biskup rzucił w katedrze wileńskiej klątwę na hetmana, co spowodowało wybuch niezadowolenia szlachty litewskiej przeciwko Sapiehom, wyrażony na sejmikach ziemskich. W 1697 zmuszony był podpisać zgodę ze swoimi adwersarzami, jednak ruchu antysapieżyńskiego nie udało się już powstrzymać. Na jego czele stanął jego brat referendarz litewski Jan Brzostowski. Oznaczało to początek wojny domowej na Litwie.
W czasie wojny północnej gościł w swojej rezydencji w Werkach cara Piotra I, u którego bezskutecznie zabiegał o łagodne traktowanie unitów, wstrząśnięty masakrą bazylianów w Połocku. Wprawiło to w gniew pijanego Piotra I, z trudem uśmierzony przez hetmana polnego litewskiego Grzegorza Antoniego Ogińskiego.
W 1713 założył zgromadzenie rochitów. W 1717 zwołał synod diecezjalny diecezji wileńskiej.
Poprzednik Aleksander Kotowicz |
Biskup smoleński 1685-1687 |
Następca Eustachy Kotowicz |
Poprzednik Aleksander Kotowicz |
Biskup wileński 1687-1722 |
Następca Maciej Józef Ancuta |