Kazimierz Pluta-Czachowski
Z Wikipedii
Kazimierz Pluta-Czachowski ps. "Gołdyn", "Kuczaba", "Paprzyca" ur. 11 lutego 1898 w Kozłowie, zm. 5 sierpnia 1979 w Warszawie) - pułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego.
Spis treści |
[edytuj] Działalność niepodległościowa
Był synem Wincentego Pluty i Tekli z domu Gacek. W młodości należał do „Zarzewia” i Polskich Drużynach Strzeleckich. Od sierpnia 1914 służył w I Brygadzie Legionów Polskich, po kryzysie przysięgowym został internowany w obozie w Szczypiornie. Z obozu został zwolniony w 1917, w tym też roku został zastępcą komendanta Obwodu Miechów Polskiej Organizacji Wojskowej, następnie został komendantem Obwodu Słomniki oraz dowódcą lotnych oddziałów bojowych w Podokręgu Miechów.
[edytuj] Służba w Wojsku Polskim
W 1918 wstąpił do Wojska Polskiego. Pełnił służbę w 25 Pułku Piechoty w Piotrkowie.
W latach 1926-1928 był słuchaczem Kursu Normalnego Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. Z dniem 31 października 1928, po ukończeniu kursu i uzyskaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, otrzymał przydział służbowy do 7 Dywizji Piechoty na stanowisko oficera sztabu. [1]
W 1929 został komendantem Okręgu Nr IV Łódzkiego Związku Strzeleckiego i oficerem do prac Przysposobienia Wojskowego w dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr IV w Łodzi. W latach 1932-1934 był szefem sztabu i zastępcą komendanta głównego ZS. W 1936 został szefem Oddziału Wyszkolenia w Dowództwie Korpusu Ochrony Pogranicza.
We wrześniu 1939 był szefem sztabu 18 Dywizji Piechoty ze składu SGO Narew, dowodzonej przez pułkownika Stefana Kosseckiego.
W konspiracji był członkiem Organizacji Orła Białego w 1940 przeszedł z organizacją do ZWZ. Był szefem Oddziału V-O Łączności i zastępcą szefa sztabu Komendy Głównej Armii Krajowej.
W 1945 aresztowany w Polsce, a następnie internowany w Kazachstanie. W latach 1949-1956 był więźniem stalinowskim. W latach 70-ytch był kierownikiem Komisji Historycznej 18 Dywizji Piechoty, która m.in. wnioskowała o przyznanie orderu Złotego Krzyża Virtuti Militari (IV klasy) dla swego byłego dowódcy, wówczas już generała brygady Stefana Kosseckiego. W ostatnich latach życia, uczestnik Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela.
[edytuj] Awanse:
- kapitan 1 grudnia 1924 ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 i 36 lokatą
- major 17 grudnia 1931 ze starszeństwem z 1 stycznia 1932 i 25 lokatą [2]
- podpułkownik
- pułkownik
[edytuj] Ordery i odznaczenia:
- Krzyż Złoty Orderu Wojennego Virtuti Militari
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
- Krzyż Niepodległości
- Krzyż Walecznych – czterokrotnie
- Srebrny Krzyż Zasługi
[edytuj] Źródła:
- Rocznik Oficerski 1924, s. 184, 368.
- Rocznik Oficerski 1928, s. 134, 205.
- Rocznik Oficerski 1932, s. 39, 453.
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Więźniowie polityczni w CWK w Rawiczu (Biografia K. Pluty-Czachowskiego, w opracowaniu T. Łaszczewskiego)
- W. Kalicki, "31 lipca 1944. Oni zaraz tu będą" Gazeta Wyborcza, 1 sierpnia 2005 (Relacja z przebiegu spotkań sztabu KG AK przed wybuchem Powstania Warszawskiego)
