Karol Turno
Z Wikipedii
Karol Turno (ur. 1788 w Warkowicach na Wołyniu, zm. 1860 w Objezierzu), generał brygady powstania listopadowego.
Ukończył Wojskowa Akademie Techniczną w Wiedniu. Od 1807 służył w wojsku austriackim. W 1809 wstąpił wstąpił do służby w Armii Księstwa Warszawskiego jako adiutant gen.Kazimierza Turno. odbył kampanię austriacką. W 1811 w stopniu kapitana. Uczestniczył we wszystkich kampaniach lat 1812 - 1814.
Od 1815 w armii Królestwa Polskiego, instruktor jazdy, adiutant przyboczny księcia Konstantego. Mianowany do stopnia pułkownika.
Po wybuchu powstania listopadowego odprowadził księcia Konstantego do granicy Królestwa Polskiego, po czym zameldował, ze wraca do powstania by walczyć przeciwko Rosji (carewicz zaakceptował jego postępowanie). Początkowo zajmował się reorganizacją i rozbudową jazdy powstańczej. Od lutego 1831 szef jej sztabu.
Generał z maja 1831 jako dowódca Brygady Jazdy. Od czerwca dowódca Dywizji Jazdy. Uczestniczył w haniebnej wyprawie i klęsce wojsk powstańczych pod Łysobokami. Ratował honor oręża polskiego pod Budziskami. Ranny w boju. Pod Szelkowem rozbił trzy pułki kozackie, pod Raciążem starł się z I. Paskiewiczem.
Po kapitulacji Warszawy, pozostał w niej "dla słabości zdrowia".Zesłany w głąb Rosji.
Powrócił w 1833 i gospodarował na roli w Grodzieńskiem, później w majątku Objezierze w Poznańskiem, gdzie zmarł.
[edytuj] Bibliografia
H. P Kosk Generalicja polska t. 2 wyd. oficyna Wydawnicza "Ajaks" Pruszków 2001.
