Kapliczki św. Rocha i św. Antoniego w Łodzi
Z Wikipedii
Kapliczki św. Rocha i św. Antoniego przy ul. Wycieczkowej 75 w Łodzi
O początkach kapliczek krążą liczne legendy, różniące się między sobą w szczegółach. Wszystkie jednak nawiązują do powstania kaplicy i objawień św. Antoniego w latach 70. XVII wieku, kiedy to właścicielami Łagiewnik była rodzina Żeleskich. Ponieważ święty ukazywał się w habicie franciszkańskim, sprowadzono wkrótce takowych braci oraz obraz św. Antoniego, który niebawem zasłynął licznymi łaskami. Po wielu staraniach, na mocy dekretu Kongregacji z dnia 22 lipca 1680 r. Łagiewniki zostały ogłoszone jako miejsce cudowne, a franciszkanie uznani za pierwszych posiadaczy i stróżów tego miejsca. W 1862 r. w związku z dużą ilością napływających pielgrzymów, oddano na miejscu drewnianej kapliczki duży drewniany kościół na planie krzyża z trzema wieżami oraz drewnianym klasztorem dla dwunastu zakonników. Z udziałem biskupa kujawskiego i około 15 tys. wiernych uroczyście przeniesiono do niego obraz św. Antoniego, a drewnianą kapliczkę Żelewskiego z 1676 r. (znaną obecnie jako św. Antoniego - najstarszy zabytek zachowany na terenach Łodzi, z uznawanym przez wielu za cudowne źródełkiem w środku) przeniesiono do tzw. Pustelni (przy obecnej ul. Wycieczkowej), gdzie znajduje się do dzisiaj obok kapliczki św. Rocha z początku XVIII wieku. W latach 1701 - 1723 w miejsce drewnianego wybudowano murowany kościół w stylu barokowym kościół św. Antoniego.
 Odrestaurowany ołtarz w kapliczce św. Rocha |
 Odrestaurowany ołtarz w kapliczce św. Antoniego |
 Zdjęcie z 1910 roku |
