Kaganat zachodni
Z Wikipedii
Kaganat zachodni - orda turecka powstała pod koniec VI wieku po rozpadzie Kaganatu starotureckiego.
Kaganat ten, korzystając z częstych wojen Persji z Bizancjum zajmował kolejne części tych krajów - raz paktując z Persją przeciw Bizancjum, a raz na odwrót.
W 626 r. Kaganat ten, do spółki z cesarzem Herakliuszem, podbił Zakaukazie, gdzie Turcy założyli swoje państwo, od którego swój początek wiedzie Azerbejdżan.
Najdalej na zachód położona część Kaganatu działającego na stepach czarnomorskich usamodzielniła się i stworzyła najpierw Kaganat Protobułgarski a potem Kaganat Połowiecki.
Centralna część Kaganatu Zachodniego osiadła głównie na terenach dawnego królestwa Chorezmu. Jej stolicą stała się Samarkanda. Kaganat ten od czasu do czasu napadał na Persję "oczyszczając" jej północne tereny, które były następnie zasiedlane przez Turków.
Proces ten został gwałtownie powstrzymany po najeździe Arabów na Persję w 661 roku. Arabowie przejęli najpierw wszystkie dawne tereny aż do rzeki Amu-daria, a w roku 708 zorganizowali wyprawę, która dotarła do serca Kaganatu. W 710 roku Arabowie ostatecznie podbili Samarkandę i całkowicie rozbili Kaganat.
[edytuj] Chanowie
- Istämi Yabghu 553-575
- Tardu Datou Chan 575-603
- Nili Chan 603
- Chulo 603-611
- Shekuei 611-618
- Tung Yabğu 618-630
- Yiwu Chan 630
- Simo Chan 641-644
- Chebi Chan 644-649
- Baz Chan 649-682
- Muchuo Chan 682-712
