Julian Fontana
Z Wikipedii
Julian Fontana, polski pianista i kompozytor, (ur. 1810 w Warszawie, zm. 24 grudnia 1869 w Paryżu), wychowanek Liceum Warszawskiego, przyjaciel Chopina, uczeń Elsnera w konserwatorium warszawskim. Syn Jana Fontany, pochodzącego z Italii, i Julii z Petzoldów (1784 - 1847). Uczestnik Powstania Listopadowego, luteranin. Jako emigrant osiadł w Paryżu. Koncertował w Nowym Jorku i Hawanie z włoskim skrzypkiem Sivorim. Pisał utwory "salonowe" Caprices, Reveries, nokturny, romanse, mazurki. Pod koniec życia cierpiał na głuchotę i umarł w nędzy.
Wydał po śmierci Chopina (1849) - wbrew woli kompozytora - w latach 1855-1859 wiele jego utworów (op. 66-74), m.in. Impromptu-Fantaisie cis-moll op. 66 i pieśni (w tym Życzenie).
[edytuj] Bibliografia
- Eugeniusz Szulc, Cmentarz ewangelicko-augsburski w Warszawie, Warszawa 1989
[edytuj] Linki zewnętrzne
Kompozytorzy: Fryderyk Chopin • Ignacy Dobrzyński • Stanisław Moniuszko • Zygmunt Noskowski • Ignacy Jan Paderewski • Henryk Wieniawski • Juliusz Zarębski • Władysław Żeleński
Wirtuozi: fortepianu: Fryderyk Chopin • Maria Szymanowska • skrzypiec: Karol Lipiński • Henryk Wieniawski
Ważniejsze utwory: Halka • Straszny Dwór
Czasopisma muzyczne: Tygodnik Muzyczny (od 1820) • Ruch Muzyczny (od 1857) • Echo Muzyczne (od 1877)
Drukarnie: Gebethner & Wolff • Sennewald • Juliusz Wildt
Początki badań etnograficznych: Oskar Kolberg
Inne sztuki: Architektura: Historyzm • Literatura: Romantyzm • Pozytywizm
<<Muzyka klasycyzmu<< • >>Muzyka w I poł. XX wieku>>
