Jerzy Michajłowicz Romanow (1863-1919)
Z Wikipedii
Jerzy Michajłowicz Romanow (ros. Георгий Михайлович Романов; ur. 11 sierpnia 1863 w Biełym Kluczu k. Tyfilisu - 30 stycznia 1919 w Piotrogrodzie) - wielki książę rosyjski, wojskowy, numizmatyk.
Był wnukiem cesarza Mikołaja I, trzecim synem (czwartym dzieckiem) wielkiego księcia Michała Mikołajewicza i jego żony Olgi Fiodorowny (Cecylii Augusty Badeńskiej), córki Leopolda Badeńskiego. 30 kwietnia 1900 roku poślubił na Korfu kuzynkę Marię Grecką i Duńską, córkę Jerzego I Greckiego i Olgi Konstantynowny. Maria po przejściu na prawosławie, nazywała się Marią Gieorgiewną. Mieli dwie córki:
- wielką księżną Ninę Gieorgiewnę Romanową (1901-1974),
- wielką księżną Ksienię Gieorgiewnę Romanową (1903-1965).
Był generałem-adiutantem armii rosyjskiej, pozostawał przy sztabie naczelnego dowództwa. Od 1897 roku był kierownikiem Muzeum Rosyjskiego w Sankt Petersburgu. Wchodził w skład rady Rosyjskiego Muzeum Etnograficznego, zasłużył się w jego rozwoju gromadząc środki na działalność i przekazując osobiście zebrane podczas podróży eksponaty. Jest również założycielem działu numizmatycznego w Muzeum Rosyjskim, któremu podarował bogaty zbiór zebranych przez siebie numizmatów. Był autorem pracy Русские монеты XVIII и XIX вв. Był członkiem Rosyjskiej Akademii Nauk (od 1898 roku). W rodzinie znany był także jako uznany rysownik.
W 1918 roku został aresztowany i po pewnym czasie wraz z bratem Mikołajem Michajłowiczem i dwoma kuzynami osadzony w piotrogradzkim więzieniu. O ich uwolnienie zabiegali co odważniejsi członkowie rosyjskiej inteligencji (prezydent Rosyjskiej Akademii Nauk Aleksander Karpiński, Maksym Gorki oraz znani petersburscy lekarze). Gorki uzyskał nawet od Lenina wydanie obłudnego nakazu zwolnienia zatrzymanych, lecz osadzonych wcale nie zamierzano uwolnić. 30 stycznia (pojawiają się i inne daty, w tym 24 stycznia i 28 stycznia) wszyscy zostali pośpiesznie rozstrzelani przez bolszewików Twierdzy Pietropawłowskiej, tak, aby nakaz nie zdążył wejść w życie.
