Jeroboam I (król Izraela)
Z Wikipedii
Jeroboam I - postać biblijna ze Starego Testamentu. Mężczyzna z pokolenia Efraima, który został pierwszym królem Izraela, odłączonego Państwa Północnego (931-910 r. przed Chr.)[1].
W czasie panowania Salomona prorok Achiasz przepowiedział, że Jeroboam zostanie władcą dziesięciu pokoleń. Po śmierci Salomona władzę przejął jego syn, Roboam, ale wszystkie pokolenia oprócz Beniamina i Judy zbuntowały się przeciwko niemu i obrały sobie za króla Jeroboama. Jeroboam wprowadził kult bożków i nakazał wykonanie dwóch złotych cielców. Postawił je w Dan i Betel, by jego podwładni nie wracali do Jerozolimy, by tam czcić Boga. Za jego złym przykładem poszli inni królowie Izraela, co doprowadziło do podbicia i rozproszenia Izraela przez Asyrię w 721 r. przed Chr.
Źródło: Słownik postaci biblijnych na Biblia.net.pl
Przypisy
- ↑ James B. Pritchard, Wielki Atlas Biblijny, Oficyna Wydawnicza "Vocatio", Warszawa 1994, ISBN 83-85435-47-6, str. 9.
| Poprzednik Salomon |
 |
król Izraela (królestwo północne) ok. 931-910 p.n.e |
|
Następca Nadab |
